Wanneer ik lees over gewelddadigheden, die ouders hun kinderen aandoen, dan kan ik mijn oren bijna niet geloven. Een vader die zijn kind verkracht, een ouder die zijn kind zijn eigen kots laat opeten, een ouder waarbij je steeds veilig bent totdat hij of zij plotseling ontploft en je bijna vermoord. Ik kan dit moeilijk bevatten, maar heb hier nu zo vaak over gelezen dat ik weet dat het veel te vaak voorkomt. Een ouder die een kind geweld aan doet…

En ik lees over ouders die hun kind altijd op het allerhoogste niveau willen laten acteren. Ze mogen niet zomaar voetballen, nee, ze moeten in het hoogste elftal komen in hun leeftijdsgroep. Daartoe worden ze vanaf de kant aangemoedigd en thuis wordt de wedstrijd nabesproken. Wat hadden ze anders en vooral beter kunnen/moeten doen. Ze moeten naar het HAVO en nog liever, het VWO. Als ze het op eigen kracht niet voor elkaar krijgen dan huren de ouders steunlessen in en een examentrainer, alles om hun kind te laten stralen (of henzelf?). Ik lees over kinderen met een burn-out. Soms nog niet eens oud genoeg om naar de middelbare school te gaan, en dan al teveel stress…

Een ouder die een kind geweld aandoet heeft hulp nodig van de GGZ en Jeugdzorg. In mijn beleving moet daarbij de ouder uit huis worden geplaatst en niet het kind. De achtergebleven ouder kan dan met het kind thuis hulp krijgen. Waarom moet het kind uit huis worden geplaatst terwijl het de ouder is die vreselijke dingen doet?

Ook de andere ouders acteren uit en soort onmacht maar die zou ik willen vragen anders naar hun kinderen te kijken en beter naar ze te luisteren. We hebben allen ons eigen niveau en tempo. Wat kinderen nu presteren zegt niet alles over waartoe ze in staat zijn en er is een aloud gezegde ‘je bent nooit te oud om te leren’ en dat gezegde is waar. Kinderen hebben liefde en veiligheid nodig en dat er naar ze geluisterd wordt. Grote kans dat ze daarmee vanzelf het niveau halen waar ze zich goed bij voelen en waarin ze kunnen stralen.

Er is een groot verschil tussen deze twee groepen mensen en waar ik op doel is dat het belangrijk is dat de mensen die hulp nodig hebben, van de instanties die daarvoor zijn, daar niet te lang op hoeven te wachten.