Op LinkedIn lees ik verschillende berichten in relatie tot het huizenprobleem dat ons land in zijn greep heeft. De berichten zijn verschillend van aard. Ik lees over ‘terugroepactiegroningen.nl’ waarbij young professionals die elders zijn gaan wonen en werken worden gevraagd of ze terug willen verhuizen naar Groningen om hier hun kennis in te zetten en tegelijk in een omgeving met meer ruimte (dan bijvoorbeeld in de Randstad) te komen wonen. De terechte vraag die ik daarbij in een commentaar las was: ‘Waar kunnen ze in de stad dan snel een betaalbare woning vinden?’

Voormalig minister De Jonge roept mensen op overbodige kamers in hun huis te gaan verhuren aan studenten. Ik ken mensen die dat doen en weet dus dat het kan. Natuurlijk moet je daarbij selectief zijn in de keuze van wie je dit ‘gunt’. En wanneer de studenten zich niet aan de regels wensen te houden, moet je ze de huur kunnen opzeggen.  

In een commentaar in die LinkedIn post wordt gezegd dat ‘wanneer AOW’ers niet zouden worden gekort bij samenwoning er wellicht meer mensen zouden gaan samenwonen waarbij veel woonruimte zou vrijkomen’.

Waar ikzelf van overtuigd ben is dat wanneer minder mensen gaan scheiden, hun relatie verbreken, er ook minder huizen nodig zullen zijn. Ik weet dat veel scheidingen niet te voorkomen zijn en ik denk dat met een goede oudercursus aan het begin van een zwangerschap misschien evenzoveel scheidingen wel te voorkomen zijn. De grote winst bij het voorkomen van een scheiding (wanneer die inderdaad te voorkomen is), is het lot van de kinderen. Om dit een voordeel te noemen is een understatement, dit is een enorme winst.

Misschien moeten we dus zeggen: kinderen, AOW’ers, studenten en huizen, huizen, huizen.