Vroeger ‘deden’ we visites. De visite kwam rond 8 uur, dan serveerden we koffie met koek of taart en daarna gingen we over op fris en hapjes, later vooral bier, wijn en hapjes. Koffie met iets erbij dat ging nog wel, maar daarna was ik de draad kwijt. We haalden van alles in huis en vervolgens wist ik niet wanneer ik wat op tafel zou zetten, of hoe. In bakjes, op bordjes, plankjes, met of zonder sausjes, het wilde bij mij gewoon niet soepel gaan.

Op enig moment bedacht ik daar wat op. We nodigden mensen uit voor het avondeten. Ik noemde dat (beetje hoogdravend maar vooral goed bedoeld) vrijdagavonddiner. We begonnen met een klein voorgerecht, het hoofdgerecht was een lekker stukje vlees met opgebakken aardappelen en groente, een toetje na en daarna koffie of thee met chocolaadjes als afsluiting.

Het eten was leuk en lekker maar wat bijzonder was waren de gesprekken die we met de mensen voerden tijdens en tussen al dat eten door. Met onze vrienden kwamen we soms tot onverwacht intieme gesprekken en de mensen die wat verder van ons af stonden leerden we een beetje beter kennen. Destijds vroeg ik de mensen daarna iets in ons gastenboekje te schrijven en dat boekje is voor mij van onschatbare waarde.

Tijdens corona stierven die leuke avondjes een stille dood. Na corona werden heel veel dingen anders. Maar gaandeweg pakten we sommige dingen toch weer op. We begonnen bijvoorbeeld weer met wat meer mensen verjaardag te vieren en tijdens een van die verjaardagen kwam ik op het idee om ook die eetavondjes weer op te pakken. Tenslotte komen we op verjaardagen en andere bijeenkomsten vaak niet tot echte gesprekken. Aangezien we nog steeds midden in de stad wonen is zondagavond daar een geschikte avond voor.

We doen het nu wat eenvoudiger qua eten. We eten snert of stamppot. Beiden zijn eerder klaar te maken of voor te bereiden. We beginnen om vijf uur met thee, koffie of een drankje en zitten vroeg in de avond aan tafel. Na het hoofdgerecht volgt een toetje en daarna koffie of thee met chocola, voor mij blijft dat de ultieme afsluiting.

We hebben nu vier keer zo’n avondje gehad en het blijkt alweer zo waardevol. Mooie gesprekken met mooie mensen in een heel ontspannen sfeer, toch anders dan in een druk restaurant. En wat wij altijd weer zeggen: eten moeten we toch.