In Volkskrant Magazine van 3 februari 2024 lees ik een interview met filosofe Stine Jensen. In dit magazine vertelt ze eerst over de scheiding van haar ouders en hoe trots ze was toen ze zelf een gezin stichtte. Direct daarna volgt echter de zin: Toen het daarna alsnog misging voelde dat als een nederlaag.

Op een dag kwam haar dochter thuis van school met de mededeling dat ze het in de klas hadden gehad over scheiden. Toen uit die gesprekken was gebleken dat 14 van de 22 kinderen gescheiden ouders hadden was Jensen verbijsterd. Zo verbijsterd dat ze er de Podcast ‘Scheiden met Stine’ over maakte.

Vervolgens benoemt ze het maatschappelijke probleem woningnood: ‘Dan gaat het altijd in één adem over migranten en studenten. Maar bedenk ook eens dat gescheiden mensen voor een verdubbeling van het aantal benodigde woningen zorgen.’ En dit is één van de dingen die ik heb benoemd in een pitch over ‘hulp die nodig is bij de geboorte van een gezin’.

Dit is mijn antwoord op de vraag die Jensen stelt in het interview: ‘Wat is er aan de hand?’ Antwoord: er is hulp nodig bij de geboorte van een gezin. Dat geldt bij een oorspronkelijk gezin en in veel gevallen ook bij een samengesteld gezin (wanneer daar een gezinslid bijkomt dat familie is van twee gezinnen die geen familie van elkaar zijn). Bij een oorspronkelijk gezin is er voor het eerst een kind. In een samengesteld gezin is er een verschil in het aantal kinderen van de geliefden wanneer één van de twee voor het eerst een ouder wordt. In beide gevallen verandert de dynamiek in de bestaande relaties…altijd. En is de impact groot.

Er is hulp in de vorm van een oudercursus, een cursus waarin ouders al tijdens de zwangerschap ondersteuning en begeleiding kunnen krijgen. Een cursus waarin je met andere aanstaande ouders je vragen en onzekerheden kunt delen. Er is alle reden om het te doen.

En de reden om het niet te doen? Het beschouwen als bemoeienis, niet ‘verplicht’ willen worden, denken dat andere ouders het nodig hebben (maar jullie niet), het al zo druk hebben…

En als je het niet zo zou beschouwen maar als ondersteuning waar je gewoon recht op hebt? Ik hoop dat het ooit overal, gratis wordt aangeboden en net zo gewoon wordt als de hulp van de verloskundige en het consultatiebureau. Dan kunnen we ook eindelijk zien wat het scheelt in kosten voor jeugdzorg, in aantal woningen dat nodig is maar vooral in gemoedsrust voor gezinnen.

In wat het voor onze maatschappij zou betekenen.