‘Ik denk dat het vooral in je hoofd zat, mam,’ mijn dochter refereert hiermee aan mijn eerste boek waarin de eerste moeilijke jaren van mijn relatie met haar vader, mijn liefste, staan beschreven.

Ik lees een paar pagina’s en voel fysiek weer even de pijn van met name wat ik daarin beschreef in mijn zelfhulpschrift, dat ik 12½ jaar heb bijgehouden. Het boek eindigt in 2001, toen ik er van overtuigd was dat tussen hem en mij het nooit meer zo moeilijk zou worden en ik nooit meer die pijn zou hoeven voelen.

Dat was helaas ‘wishful thinking’ zoals in mijn tweede boek nog (te) vaak te lezen is. Na de enorme inzinking die ik had in 2003, omdat ik weer bang was dat er een dame tussen ons wilde komen, kon ik alleen maar diep dankbaar zijn voor de zin die hij naar mij uitsprak: . ‘We hebben zoveel samen Roos, zou ik dat ooit in gevaar brengen?’ en hij heeft mij nooit enig aanleiding gegeven voor zo’n angst. Maar die buitenwereld, die boze buitenwereld die mij niet alleen angst inboezemde vanwege onze kinderen maar, in mijn beleving, ook ons leven bedreigde. En ik die dacht: ‘Hoe kun jij dat nog zeggen. Terwijl ik het je steeds weer zo moeilijk maak,’.

Misschien was wat mij deed begrijpen dat onze dynamiek niets met anderen, maar alleen met onszelf te maken heeft wel uiteindelijk mijn ‘eyeopener’. In 2017 deed weer een misverstand tussen ons zich voor waarbij ik zo overstuur raakte als in die eerste moeilijke jaren, met het verschil dat ik er niet meer mentaal onder leed. En wat er ook mee te maken kan hebben is dat mijn lief toen oprecht kon laten zien en benoemen dat hij er ook een aandeel aan had.

Dus ja, ik denk dat mijn dochter met haar opmerking groot gelijk heeft. De problemen die ik ervaarde in de eerste decennia van ons huwelijk zaten voornamelijk in mijn hoofd. En het had te maken met het onbegrip tussen ons omdat we destijds nog lang niet zo konden communiceren als we nu ook alweer heel veel jaren kunnen.

De groei die wij hebben doorgemaakt kon alleen maar gebeuren door samen vol te houden in de moeilijke jaren van onze relatie en dat was mogelijk vanwege de liefde…want die moet er zijn om het te bereiken.