Onlangs las ik een column met de titel ‘Gratis kleding klinkt nobel’. Het woordje ‘klinkt’ doet mij vermoeden dat de schrijfster Anna Roos van Wijngaarden daar niet zo over denkt en, na lezing van het artikel, blijkt dit in mijn beleving deels waar.

Anna Roos schrijft over de winkelketen ‘Free Fashion’ waar alle kleding gratis wordt weg gegeven. Dat dit concept positief wordt ontvangen begrijpt ze, en ook het statement dat de winkel hiermee wil maken: we hebben genoeg kleding, stop met de productie hiervan.

 Ze was gecharmeerd van de ideeën van Free Fashion totdat een ‘wijze’ collega zich afvroeg ‘hoe je mensen dan nog leert dat ze wél voor kleding moeten betalen’. Bovendien vindt deze collega dat ‘mooiere, duurzame stukken hard nodig zijn in een circulair kledingsysteem’.

Ik ben het daar helemaal mee eens alleen…deze mooie, duurzame stukken kon ik in mijn leven lange tijd niet betalen. Ik had het er letterlijk niet voor OVER. Ons geld ging op aan huisvesting en de vele rekeningen die iedereen moet betalen, aan school en de studie van onszelf en de kinderen. Kleding was voor ons lange tijd een sluitstuk en dan gingen de kinderen bij ons voor.

Dat we op Vinted en in tweedehandswinkels ‘onze troep rouleren met duurzame bedoelingen’, daarmee ben ik het met de schrijfster oneens. Ik koop graag tweedehands, terwijl ik nu veel meer dan vroeger aan mijn kleding kan besteden, maar ik WIL het niet. Ik vind ook dat er al genoeg kleding is. Dat betekent niet dat ik nooit een nieuw kledingstuk koop, lingerie zal ik nooit tweedehands kopen en schoenen in een heel enkel geval. Maar er is genoeg goede, tweedehands kleding te vinden. En ik hoop, met Free Fashion mee, dat uiteindelijk de modemerken zullen stoppen met die overproductie.

Wat mij betreft is het niet of/of, maar en/en. Er zijn rijke mensen, minder rijke mensen en niet rijke mensen. En ieder kan nu terecht bij de soort winkel waar hij/zij/hen hun kleding wil kopen of gratis halen. Ik vind het mooi dat die keuze er nu is.