‘Ben je hier de 22^ste mam?’ Wanneer mijn dochter zoiets vraagt hoor ik daarin een oppasvraag. Wanneer we op 13 april mijn verjaardag vieren blijkt dit een uitnodiging voor een evenement in Zwolle, waar we Beatles liedjes gaan zingen onder leiding van twee leuke en vaardige muzikanten. Een evenement die we eerder op verschillende plekken, en in verschillende samenstellingen, hebben meegemaakt.

Muziek is in onze familie en ook in ons gezin één van de bindende factoren. Jarenlang hebben we onder de bezielende leiding van onze, helaas 10 jaar geleden overleden, broer Ruud de bandleider muziek gemaakt in zijn muziekkamer thuis en die op verschillende feestjes ten gehore mogen brengen.

Onlangs zijn we met de familie begonnen in een Karaoke café onze eigen karaoke feestjes te houden. Het is zo leuk de samenstellingen van diverse nichten en neven en ook tantes en ooms hun eigen geliefde repertoire ten gehore te zien brengen. Het brengt prachtige filmpjes op die ik soms bekijk wanneer ik even een oppeppertje nodig heb, en het is ook goed voor de saamhorigheid in onze grote familie. 

Op de bewuste 22^ste rijd ik met onze jongste dochter van Diemen naar Zwolle, terwijl uit Groningen haar zus naar ons toekomt. De kerk waar het evenement plaats vindt is aardig gevuld. We krijgen teksten uitgereikt en beginnen al snel aan With a little help from my friends, Hard days’s night en Love me do. Iedereen kent het en zingt uit volle borst mee.

Van Here comes the sun krijgen we bladmuziek en die gaan we in canon zingen. Er is een lage, een midden en een hoge versie en het publiek wordt in drieën verdeeld. Iedereen mag gaan staan bij de stem die het beste bij hem past. Aanvankelijk kies ik het midden maar sluit me uiteindelijk toch aan bij de sopranen en daarmee bij de dochters.

De gitarist speelt de mooie melodie en begeleiding van het lied terwijl zijn collega de taak van koordirigent op zich neemt en moeiteloos alle stemmen voorzingt tot elke groep die (min of meer) beheerst. Om het even te laten indalen zingen we tussendoor Obladi-oblada, She loves you en Across te universe. In de pauze krijgen we nog een drankje om onze keel te smeren en wanneer we uiteindelijk samen, in canon, Here comes the sun ten gehore brengen klinkt dat als goed genoeg ingestudeerd. En dat in die heel korte tijd.  

Blij zingen we daarna, als uitsmijter, het hele kerk/mens-verbindende All you need is love. Wat een geslaagd cadeau en zoals mijn jongste dochter zei: ‘Zo leuk dat we dit met z’n drieën hebben gedaan, mam,’ 38, 41 en 66. En daar samen zoveel plezier aan beleven. Dank dochters, jullie zijn met recht goud waard.