Volkskrant Magazine van 10 mei jl. is grotendeels gewijd aan relaties. Relatie- en gezinstherapeut Roefke Carmiggelt-Polak wordt geïnterviewd over de romantische liefde. Ze is al 62 jaar met haar man samen en ze voelt zich nog steeds tot hem aangetrokken. ‘Ik geloof in de romantiek van het elkaar blijven uitvinden,’ zegt ze en ik denk dat ze daarmee een belangrijk aspect heeft van het kunnen hebben van een (levens)lange relatie.

Aan elke relatie moet je werken, geen enkele gaat vanzelf, en misschien geldt dat wel het meest voor de liefdesrelatie. In de sprookjes die ons allemaal vroeger zijn voorgelezen, de Disneyfilms die we hebben gezien gaat het allemaal vanzelf. Maar die heten dan ook niet voor niets ‘sprookjes’. De realiteit is anders. En toch kan het, zo’n levenslange romantische liefde, zoals bij het echtpaar Carmiggelt…of bij ons.

In het begin ben je verliefd en wilt niets liever dan degene op wie je verliefd bent, het naar de zin maken. En als de ander ook op jou verliefd is, gebeurt dat twee kanten op. Dat zijn de echte wittebroodsweken. Dan word je langzamerhand weer jezelf, allebei, en wordt zichtbaar dat je ook kanten hebt waarop de ander niet per se is gevallen. Het is goed als je daar dan over kunt communiceren.

 Je begint ook te merken dat er dingen zijn die jij graag doet en de ander niet, en andersom. Dat is het moment dat je met je familie, vrienden of ander netwerk, die je door je verliefdheid een beetje of erg hebt verwaarloosd, weer meer contact kunt maken. Want jij en je lief kunnen niet alles voor elkaar zijn…en dat hoeft ook niet.

Een cruciaal moment in de liefde is wanneer er kinderen komen. Dan verandert alles. Dan wordt er een enorm beroep gedaan op je aanpassingsvermogen, op je flexibiliteit. Er is dan een wezentje bij gekomen dat nog meer afhankelijk van jullie is, dan dat jullie al waren van elkaar. Dat is ook een deel van een romantische liefdesrelatie, dat je afhankelijk bent geworden van elkaar, dat je dingen voor elkaar wilt doen en over hebt en samen moet je dat hebben voor je kind.

Blijf daarbij ook een stel, niet alleen een ouderpaar, maar ook een liefdespaar. Daar heb je je netwerk voor nodig. Wie vertrouw je je baby toe zodat je geregeld samen iets kunt doen. Opa’s en oma’s zullen dolgraag met jullie kind een relatie opbouwen en dat kan wanneer ze elkaar regelmatig meemaken.

En als er problemen zijn, en die zijn er in elke relatie, los ze dan samen op. Praat ze uit, zonder verwijten en liefst liefdevol. Het hebben van een jong gezin is meestal stressvol, omdat er ook gewerkt moet worden en een huishouding gerund. En probeer samen voor het gezin te zorgen wanneer je allebei werkt. Niks hoeft op een weegschaal maar een goede balans is wel belangrijk. En wat mevrouw Carmiggelt zegt ‘blijf elkaar uitvinden’. Neem de ander niet op de koop toe, blijf elkaar zien, niet alleen als ouders, of geliefden, maar ook als mens. Wees nieuwsgierig naar elkaar in nieuwe fases, wanneer je voor het eerst samenwoont, ouders wordt, je kinderen opgroeien, en heb ook belangstelling voor elkaars dagelijkse leven waar je geen deel van uitmaakt. Wanneer je kroost dan is uitgevlogen is het fijn als je gedeelde herinneringen hebt en kunt blijven communiceren.

De romantische liefde bestaat…maar gaat niet vanzelf.