Toen mijn meisjes vroeger nog klein waren droegen ze vaak joggingpakjes van Zeeman. Ze verkochten ze in allerlei lieve, lichte kleurtjes die mijn meisjes goed stonden. Met zo’n pakje was je in één keer klaar en ze waren voor ons, en heel veel anderen, vooral heel goed te betalen. Alles was bij Zeeman goedkoop en zo stonden ze ook bekend…als een goedkope winkel.

Ik heb een keer in een filiaal gevraagd hoe ze dat deden, hun waar zo goedkoop aanbieden. Het werd toen steeds bekender dat in de textielindustrie veel leed werd gedaan aan, en ondergaan door, de mensen die in die industrie werkten. Ik wilde daar zo min mogelijk aan meedoen. De medewerkster stelde mij gerust door te vertellen dat ze hun artikelen zo goedkoop konden laten maken omdat het veelal basic kleding betrof. Die zouden dus niet in overmatige stofjes worden gemaakt, concludeerde ik daaruit.

Op enig moment stuitte ik op een artikel waarin winkelketens werden genoemd die hun kleding ‘goed’ lieten maken. Goed in de zin dat er geen leed werd gedaan aan de mensen die ze voor hen maakten. En met oog voor de impact op het milieu. Tot mijn vreugde werd ook Zeeman daarbij genoemd.

En dan valt mijn oog op een artikel in Volkskrant Magazine van 17 mei 2025 met de titel: Voor de draad ermee vallend onder de kop ‘duurzaam: het betere spul’. Misschien valt me het meest de gele kleur op van de bladzijden waarop het artikel gedrukt is. Zo geel, Zeemangeel met blauwe letters in de kop.

Het artikel verhaalt over een herentrui en een spencer gemaakt van textielafval. Het Nederlandse Recyclebedrijf Frankenhuis verwerkte de afgedankte truien en versleten personeelskleding…van Zeemanfilialen…tot geperste vezelbalen, waarna het Nederlandse bedrijf Spinning Jenny van deze balen klossen garens maakte. De Italiaanse breifabriek Stella Sky fabriceerde van deze garens de truien. In navolging van deze truien en spencers werd, op initiatief van afvalorganisatie Cirkelwaarde, een hamamdoek geweven door Enschede textielstad. Sociaal naaiatelier Remake society maakte de labels, zo staat in het artikel te lezen. Deze hamamdoeken worden ook verkocht bij Zeeman.  

Directeur en oprichter van Spinning Jenny, de enige industriële en circulaire garenspinnerij in Nederland en één van de modernste in Europa, is Paula Gerritsen. Zij had nooit gedacht dat een textielsuper als Zeeman de stap tot het laten maken en verkopen van deze duurzame artikelen zou nemen. De artikelen liggen tussen het reguliere assortiment. Dit verbaast haar niet. ‘Uiteindelijk,’ zegt ze, ‘moet wat Zeeman doet voor iedereen gewoon zijn. In de ideale situatie neemt iedereen verantwoordelijkheid om iets te doen.’

Ik vind het stoer van Zeeman en ik hoop dat de modeketens er snel een voorbeeld aan nemen.