Ergens in januari ontving ik het magazine ‘Het vergeten kind TALKS’. Het is gemaakt door THE UNFORGETTABLES zoals het op de cover staat, vet en in hoofdletters. The unforgettables zijn allemaal jonge kinderen en adolescenten, ervaringsdeskundigen die hebben meegemaakt dat ze op een nieuwe plek, steeds weer, opnieuw moesten beginnen. Zo logisch dat dat moet stoppen en zij zich daar hard voor willen maken.
Het is ongeveer twee jaar geleden dat ik donateur ben geworden van ‘Het vergeten kind’. Het kwam bij ons donateurschap voor o.a. de Kankerbestrijding, het WNF en het Longfonds. Stichtingen die we steunen omdat we het behoud van onze planeet zo belangrijk vinden voor onze kinderen en kleinkinderen en hun toekomstig nageslacht. En de ziektes waaraan we familieleden hebben verloren. In die zin paste deze stichting niet bij ons omdat wij het geluk hebben gehad dat onze kinderen bij ons konden opgroeien.
Maar ik ben, als ex-leerkracht van een MBO, met veel kinderen in de knel in aanraking gekomen. Ik las een keer over de stichting ‘Het vergeten kind’, zag een spotje op de televisie en ik dacht: “Deze kinderen hebben hulp en steun nodig die hun families blijkbaar niet kunnen geven,” Ik kan dat ook niet, maar de stichting wel. En ik kan hun steunen door donateur te worden.
Ik heb direct de meegestuurde poster van het Hartenhuis voor ons raam gehangen, en ik laat dat nog even hangen. Ook na de week van Het vergeten kind. Het is erg dat een kind niet meer thuis, niet meer bij zijn familie kan wonen. Maar elk kind moet kunnen hechten en dat lukt niet wanneer het steeds weer wordt overgeplaatst. Bovendien zijn ze al heel kwetsbaar en is het niet wenselijk dat ze steeds aan een andere plaats, een andere omgeving, een ander huis en andere mensen moeten wennen.
Chapeau dus voor de gezinshuizen waar de kinderen kunnen opgroeien alsof ze wel in een gezin wonen. Ik steun al vele jaren de stichting SOS kinderdorpen. Daar doen ze dit al langere tijd. Op hun site zie ik een filmpje van DJ Martin Garrix over zijn steun en bezoeken aan SOS kinderdorpen. Hij vertelt er liefdevol over en ook over zijn ouders die hem hebben voorgeleefd in wat je voor een ander kunt doen.
Deze had ik zelf niet kunnen bedenken … dat ik vandaag zou leren dat een voorbeeld kan komen van wat wij ‘arme landen’ noemen en van een jongeman die mij tot tranen toe zou roeren door ‘liefdevol communiceren’ zo mooi in praktijk te brengen.