Wat is een goed leven. Is het genoeg als één lid van een gezin een goed leven heeft? Of moet het hele gezin een goed leven hebben? Moet het gezin verder kijken dan hun aller neus lang is en ook nog iets voor een ander betekenen? Moeten ze van elkaar houden? Of hoeft dat niet? Aan zichzelf denken, of aan elkaar? Verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Mijn liefste en ik houden van elkaar. Evenveel? Misschien inmiddels wel. Was dat dan anders? Ja, ik hield al heel veel van mijn man. Vanaf de eerste keer dat wij elkaar in de ogen keken. Hield hij van mij? Hij vond mij zeker aardig. Hij vond mij sympathiek en hij was ook, in ieder geval een beetje, verliefd op mij. Ik was pas getrouwd en misschien voelden wij allebei instinctief dat dat (huwelijk) niet klopte. Anders kan ik niet verklaren dat het zo ging.
Ik ging scheiden en even trok hij zich terug. Heel even maar. Na een jaar raakte ik zwanger en wij voelden ons beiden verantwoordelijk. Ik hield van hem met heel mijn hart. En hij? Ik weet het niet. Hij zei het niet en ik merkte het ook niet. Hij hield van ons kind, dat voelde ik heel duidelijk en hij nam zijn verantwoordelijkheid. We zorgden ieder op onze eigen manier voor elkaar en voor ons kind en ook drie jaar later voor ons tweede kind. Ook dit kind heeft zijn hart. Net als zijn familie. Wij houden beiden veel van onze families.
Wij hadden lange tijd een moeizame relatie. Met name omdat ik onzeker was. Over hem en over mijzelf. Over mijn werk. Niet over onze kinderen. Wij waren beiden goed voor de kinderen. Communiceerden goed over ze. En met ze. Over onze relatie moesten we communiceren. Ik had veel bevestiging van hem nodig. En hij was niet alleen steeds beter in staat dat te geven maar ook mij te laten weten en voelen dat hij mij ook nodig had. Met de kinderen hebben we een goede relatie opgebouwd en een goede communicatie ontwikkeld. Zij hebben veel goed gedaan aan ons huwelijk. Wij vieren houden veel van elkaar.
Wij houden nu meer van elkaar dan toen we trouwden. Hij heeft het niet alleen gezegd, ik voel het ook. Wij hebben samen een prettig leven. Wij hebben aandacht voor elkaar en zijn bij elkaar betrokken. Er zijn tijden dat hij zich wat terugtrekt. Hij is dan een beetje stil en nu ik dit zeg weet ik dat ik zelf ook wel eens een beetje stil ben. Bij mij betekent dat, dat iets mij bezighoudt zonder dat ik het direct wil of kan delen. Als hij een beetje stil is, word ik een beetje onrustig. Ik probeer dan wel te achterhalen wat hem bezig houdt omdat ik er dan misschien iets aan kan doen. Maar soms is dat gewoon niet zo. Hij kan ook niet alles voor mij goedmaken. Al willen we dat wel omdat we zoveel om elkaar geven.
Als laatste: wat is ‘houden van’. Om Katherine Hepburn te citeren: ‘Houden van heeft alles te maken met wat je verwacht te geven,’ en daar ben ik het helemaal mee eens. Volgens mij zijn de meeste mensen bang om te geven, omdat ze bang zijn niet terug te ontvangen. En soms, of misschien wel vaak is dat natuurlijk ook zo. Ik zou willen dat mensen de angst overboord kunnen gooien. Zodat ze kunnen krijgen wat ze verdienen. Geef zoveel als je kunt aan zoveel mogelijk mensen.
Liefde, aandacht, betrokkenheid, complimenten, twee euro voor een Riepe die één vijftig kost, muntjes (of één) aan een straatmuzikant of misschien zelfs aan een bedelaar. Neem (als je je het kunt permitteren) een paar goede doelen. We kunnen niet allemaal huizen voor kinderdorpen bouwen, of onderzoek doen naar ziekten, maar er is wel veel geld voor nodig. Beteken iets voor een ander, maar vooral ook voor jezelf.
Liefde kan groeien. Kinderen hebben veel liefde en aandacht nodig om dat later ook te kunnen geven. En juist dit soort geven kunnen we allemaal, want het kost geen geld en ook geen tijd, we moeten het ons alleen eigen maken. We moeten er ons bewust van worden. Kijk niet langs je eigen (man, vrouw, kind, ouders, familie) naar een ander. Wanneer je samenwoont, doe dat dan bewust. Kijk eerst naar jezelf en elkaar en als dat goed is kunnen er heel veel mensen in allerlei relaties bij. Maar begin bij jezelf. Zorg goed voor jezelf en je directe omgeving. Dan wordt de wereld langzamerhand beter. Daar geloof ik in.