Toch weer communicatie

‘Ik vind het niet leuk dat u het toch tegen mijn ouders hebt gezegd,’ Ze zit, samen met haar vader, tegenover mij en ik vind het dapper dat ze dat zo tegen mij zegt. Ik kijk haar deemoedig aan en voel me ook precies zo.

Eerder die week sprak ik telefonisch met haar moeder en in mijn vurig verlangen voor de zeventien jarige Belinda, een van mijn niveau 2 leerlingen, op te komen, flap ik eruit wat Belinda mij inderdaad had gevraagd niet te doen.

Belinda’s ouders zijn dan al een aantal jaren gescheiden en oorspronkelijk leeft Belinda prettig met haar vader samen terwijl haar broertje en zusje bij haar moeder en diens nieuwe vriend gaan wonen. Wanneer omstandigheden veranderen kan Belinda niet meer goed bij haar vader terecht en wijkt zij uit naar de familie van haar vriend. Bij moeder is in feite geen plaats voor haar omdat behalve haar broertje en zusje er een deel van de week ook een stief broertje woont. En Belinda… die wilde het liefst op een prettige manier bij één van haar ouders wonen. Ik vond dat helemaal geen rare wens maar Belinda had mij dus gevraagd dat niet tegen haar ouders te zeggen.

We kijken elkaar aan en terwijl ik mijn excuses daarvoor aanbied zegt vader: ‘Ik vind het wel goed dat u het heeft gezegd. Ik had geen idee dat Belinda moeite had met onze woonsituatie en ik ben het helemaal met u eens dat een meisje van zeventien bij haar vader of bij haar moeder moet kunnen wonen.’

Er zijn bijna twee weken voorbij gegaan wanneer ik van Belinda een mail ontvang. In deze mail vertelt ze dat een ruimte boven de garage aan het huis van haar moeder en stiefvader voor haar wordt klaargemaakt. In gezamenlijk overleg hebben haar ouders en stiefvader dit besloten en geregeld. Belinda mag zelf de stoffering en meubels uitzoeken en laat mij weten dat ze als hoofdkleur bordeauxrood heeft gekozen. Ze bedankt mij voor de coaching en laat weten heel blij met de uitkomst te zijn.

Hoe was het gegaan als ik niets had gezegd? Dat weten we niet. Ik zou een volgende keer aandringen op wel vertellen en heb in ieder geval dit voorbeeld om te laten zien hoe wel communiceren kan uitpakken.

Samenleren.

Van een collega, van de school waar ik het laatst heb les gegeven, kreeg ik een appje over een project waarin taal en zorglessen zouden worden aangeboden. Ik was meteen geïnteresseerd. Taal, zorg en jonge ouders, ik begrijp goed dat ze daarbij aan mij dacht.
Als leerlingbegeleider heb ik me veel bezig gehouden met leerlingen en hun ouders. Toen ik stopte met school kon ik een project starten gericht op ‘ouderbetrokkenheid’ bij leerlingen op het MBO. En het kwam niet van de grond. Ik begrijp dat achteraf wel, het lag veel te dicht bij wat de leerlingbegeleiders op de diverse scholen al deden.
Sluimerend ben ik al jaren bezig met het ontwikkelen van ‘de Prille Ouder-coach’. Het lijkt me zo zinvol om aan het begin van het proces van het krijgen van een kind al ondersteuning te bieden. Daar gehoor voor krijgen is niet zo moeilijk, steeds zie ik knikkende mensen wanneer ik spreek over mijn intenties als Prille Ouder-coach. Het concreet maken is een ander verhaal, het is nieuw en onbekend en de eerste vraag is altijd: “Wie betaalt het?” Ik spreek en schrijf erover en heb nu een paar gratis trajecten lopen omdat ik ermee aan de slag wil om te weten hoe het werkt.
Toen kwam de mogelijkheid om aan het project Samenleren mee te werken en ik ben blij dat ik hierbij betrokken ben. In tien lessen van anderhalf uur mag ik ouders bewust maken van de ontwikkeling van hun kind op cognitief (denken en taal), lichamelijk (grove en fijne motoriek) en sociaal-emotioneel gebied. Door de hele lessenserie heen staat de ouder/kind interactie, in relatie tot taal, centraal. Er is een mooie Power Point presentatie met aansprekende illustraties en bijna elke les bevat één of meer filmpjes en/of animaties. Het lesboek dat de ouders krijgen ziet er aantrekkelijk uit en bevat de belangrijkste punten die in de les en de Power Point aan de orde zijn gekomen. Om ouders met hun kinderen de mogelijkheid te bieden samen veel met taal bezig te zijn krijgen ze een app waarmee ze elke week nieuwe, tot animaties gemaakte boeken (Bereslimme boeken), aangeboden krijgen.
Het is een prachtig en goed project voor ouders van jonge kinderen en het is gratis. De lessen worden gegeven door docenten met een lesbevoegdheid en in de groepen die ik tot nu toe heb (gehad), is onveranderlijk een mooie interactie tussen de ouders waarin ze niet alleen van de lessen, maar ook veel van elkaar leren.
Zo werk ik nu toch aan ouderbetrokkenheid en ook nog eens met ouders van jongere kinderen.