We zijn elke week minstens een dag bij elkaar, al sinds ze een paar maanden oud zijn. De jongen, het meisje en wij. Elk stapje in hun leven hebben we meegemaakt, steeds met een sprongetje van een week.
We hebben ze de fles gegeven, broodjes voor ze gesmeerd, hun slaapsignalen leren kennen om ze op tijd naar bed te brengen, in bad gedaan, hun eerste woordjes opgevangen en eindeloos met ze gespeeld.
We hebben samen t.v. gekeken en bij de kreet: “Oh nee, dit mogen we niet zien van mamma!” gauw doorgeschakeld naar een ander kanaal. Later werd dit gemakkelijker want dan zochten ze Mr. Bean, Lego City of Miss Moon op waar we altijd van genoten.
We hebben ‘dierentuintje’ gespeeld waarbij de grote krokodil oma echt in haar bil beet ondanks dat ze riep: “Nee, Fin, niet doen!” En samen brachten we de illustraties tot leven van Puck van de Petteflet waarbij Famke van één rol verzekerd was. Zij was maandag, dinsdag, woensdag … elke dag Aagje.
Volgens mij was Fin nog maar drie toen we samen de instructieboekjes van Lego begonnen te volgen. We zochten stap voor stap de legosteentjes en alle andere ronde, draaiende, vierkante en soms fel gekleurde kleine legodingetjes op en dan zette Fin ze op of aan elkaar. Hij kon het al snel zelf en later maakte hij er altijd zijn eigen wonderlijke bouwwerken van. Hij kan daar nog steeds van genieten.
Toen hun ouders uit elkaar gingen hadden ze het zwaar, we leden met hen mee en probeerden ze ondertussen dapper te ondersteunen. Weken achter elkaar sliepen ze na onze oppasdag bij ons en zowel zij als wij vonden het prettig en het gaf hun ouders wat rust in die onrustige tijd.
Nu is de rust al lang weergekeerd. Ik ben trots op hun pappa, mamma en vriend omdat ze met elkaar zich houden aan de afspraken die de ouders van deze kinderen samen hebben gemaakt. In deze scheiding is in ieder geval het belang van de kinderen beschermd en er wordt naar gehandeld. Wij weten nu dat je heel goed feestdagen, die oorspronkelijk op de zondag en maandag zijn, op een andere dag kunt vieren. Omdat de kinderen ook op hun verjaardagen bij pappa waren hebben we voor het eerst verjaardags-filmpjes voor ze gemaakt en natuurlijk later hun verjaardagen bij mamma gevierd.
Vannacht slapen ze weer een keer bij ons. Het voelt als vanouds en toch anders. Ze zitten een poos op een schermpje maar dan wil Famke een tekening maken en Fin stort zich op de lego bak die we hier altijd hebben staan. Famke heeft de tekening gemaakt om er een placemat van te maken zoals we ook vroeger deden. Hij is heel mooi geworden want voor een meisje van haar leeftijd tekent ze echt goed.
We hebben afgesproken wie vanavond eerst gaat douchen en zonder morren verdwijnt de eerste in de douche. Af en toe steek ik mijn hoofd om de deur om te kijken hoe het gaat met het douchespul en de shampoo en ik leg ondergoed en handdoeken klaar. Fris gedoucht komen ze met gepoetste tanden tevoorschijn en als ze even later in bed liggen, heerlijk rustig te slapen, denk ik: “Wat hadden we er vroeger een werk aan en nu … ze deden alles zelf,”
Ja, voordat je het weet zijn ze groot. Echt groot.