Ooit startte ik mijn Prille ouder coach project toen ik dacht dat mensen gingen scheiden omdat het krijgen van kinderen een te grote impact had op hun relatie. Ik denk nog steeds dat dat voor veel mensen en relaties geldt. Het mooie van een project is dat je je verdiept in een onderwerp en vervolgens veel meer leert dan wat je had bedacht.
Door mijn prille ouder coach project krijg ik veel inzicht in relaties. Het doet me erg nadenken over de redenen om een relatie te beginnen en hoe ermee om te gaan. Ik vraag me ook af, hoe en of je daarbij kunt voorkomen dat mensen met de ‘verkeerde partner’ aan kinderen beginnen.
Neem mijn eigen relatie. Ik zat in een huwelijk dat een half jaar geleden was gesloten toen ik de liefde van mijn leven tegenkwam. Die relatie duurde toen 3½ jaar. Ik stapte er direct uit om met mijn liefste verder te gaan. Ik raakte na een jaar zwanger en we trouwden en kregen ons eerste kind toen we elkaar nog geen twee jaar kenden. We waren toen 23 en bijna 25 jaar jong. Het was de start van 20 moeizame jaren (op relatiegebied) die na die 20 jaar had kunnen eindigen in een scheiding. We zijn dit jaar 35 jaar samen. Op dat cruciale moment, toen wij 20 jaar samen waren besloten we beiden dat we zoveel hadden om voor te vechten dat het echt een drama zou zijn geweest als we toen uit elkaar waren gegaan. Want we hielden veel van elkaar. Nog niet zoveel als nu, maar wel veel. En we hadden het geluk dat er niet iemand serieus probeerde tussen ons te komen. Of misschien hebben we dat niet toegestaan. We hebben ons op elkaar geconcentreerd.
De moeizame huwelijken die ik nu om me heen zie hebben met elkaar gemeen dat, vanaf het begin, de communicatie niet goed is geweest. En daar heeft ‘de lieve vrede’ veel mee te maken. Hoe lief kan eigenlijk zo’n vrede zijn?
Communicatie is zoveel meer dan de woorden die we zeggen. De manier waarop we naar elkaar kijken, de woorden die niet worden gezegd hebben veel meer impact op de relatie dan wat veel mensen denken bij ‘communicatie’. Een woord dat uit elke relatie moet worden geweerd (en ik weet dat niemand een ander iets ‘moet’ opleggen, maar dit ‘moet’) is verwijten. Het zou zo mooi en goed zijn als we daarmee konden stoppen. Verwijten is voor niemand zinvol. Als we uitgaan van ieders goede bedoeling dan is verwijten ook in die zin een kwalijk woord.
Bij communiceren zonder verwijten kun je beter naar elkaar luisteren. En als je allebei uitgaat van elkaars goede bedoeling dan denk je na over wat de ander je probeert te zeggen. Je leert elkaar ook beter kennen want met communiceren zonder verwijten raak je elkaar meer dan oppervlakkig, dan raak je aan elkaars hart.
Misschien is het wat waard om op deze manier te leren communiceren wanneer je aan zoiets belangrijks en groots wilt beginnen als het krijgen en opvoeden van kinderen.
“En jij, dan?” hoor ik je vragen. “Heb jij dat zelf gedaan?” Nee. Ik heb dat niet gedaan. Ik keek mijn liefste in de ogen, die allereerste keer toen hij zachtjes gitaar spelend in die kamer zat en zag meteen de mooie, integere man die hij is. Ik hield direct al zoveel van hem dat ik niet anders kon dan met hem de moeizame relatie aangaan die nu resulteert in een gelukkig en tevreden leven dat met geen goud te betalen is. En daar hebben onze kinderen een belangrijk aandeel in gehad.
Niet iedereen heeft het geluk dat wij hadden en daarom wil ik je deze tip geven. Begin je relatie met liefdevol communiceren. Betrap jezelf op verwijten die je maakt en verontschuldig je ervoor. En wil je die verwijten toch steeds maken, dan ben je blijkbaar bij de verkeerde persoon om mee samen te zijn en zo iets groots mee te starten als een gezin.
Voor jullie die in een moeizame relatie zitten, er moet in beginsel liefde zijn. En als je kinderen hebt, dan is die liefde er. Dan zul je, samen of apart, de liefde hebben om het voor je kinderen goed te maken. Met heel veel respect voor elkaar en zonder verwijten naar elkaar. Ik wens iedereen zo liefdevol mogelijk communiceren.