“Wanneer een vrouw die gestudeerd heeft ervoor kiest om fulltime moeder te worden dan is dat kapitaalvernietiging.” “Mijn kinderen hebben het prima naar hun zin op de crèche (de hele week).” En dan deze: “Ik heb een dag per week ‘pappadag’.” Zijn de rest van de dagen dan mammadagen?
Wat is eigenlijk een opvoeding waarbij kinderen bij hun ouders, met hulp van ‘the village you need to raise a child’, opgroeien tot stabiele volwassenen die voor zichzelf en hun gezin kunnen zorgen, in euro’s waard? Of laat ik het omdraaien, wat kosten de kinderen die, door scheiding van hun ouders, of ouders die wel bij elkaar zijn maar vooral voor zichzelf hebben geleefd, niet goed voor zichzelf kunnen zorgen? Lastige kwestie.
Ik praat met een cursist over het belang van de zorg van ouders voor hun kinderen. De zorg van de eigen ouders. ‘Als een vrouw alleen maar voor haar kinderen heeft gezorgd en ze gaan scheiden dan kan zij niet voor zichzelf zorgen,’ zegt hij en ik denk: ‘Is dat waar?’ Hij is niet de eerste die ik het hoor zeggen maar ik geloof het niet per se. Ik heb ook gelezen dat iemand het “teren op de zak van je man” noemde en dan stel ik weer de vraag: ‘Wat is een thuis waar een kind door zijn eigen ouders wordt verzorgd en grootgebracht eigenlijk waard in euro’s?’
Het maakt daarbij niet uit wie vaker thuis is om voor de kinderen te zorgen, de ene of de andere ouder. Of de een volledig werkt en de ander volledig thuis is of dat je allebei een aantal dagen werkt en je kind één of twee dagen naar de opvang gaat en/of oma een dag komt oppassen. Maar het grootste deel van zijn leven is een kind dan bij zijn ouders thuis en onder hun verantwoordelijkheid. En dat lijkt mij geen verkeerde plek en omstandigheid.
Laten we juist de ouders koesteren die ervoor kiezen samen voor hun kinderen te zorgen. Zij kiezen voor minder geld voor zichzelf en laten we dat geen “kapitaalvernietiging” noemen. En laten we ook niet zeggen dat “de één teert op de zak van de ander” want dat hebben ze waarschijnlijk samen besloten. De zorg van de één is net zoveel waard als de baan van de ander. En omdat de baan wel wordt betaald en de zorg niet, kiezen zij samen ook voor minder geld. Hun kinderen zullen hen er dankbaar voor zijn. En laten we helemaal stoppen met dat rare “pappadag”. Pappa zorgt die dag of dagen voor de kinderen en dat is goed voor pappa en voor de kinderen. En als het goed is zorgt hij (net als mamma op de andere dagen) ook voor het huishouden.
Is hij dan een superpappa? Nee hoor, hij is gewoon een pappa die samen met mamma zorgt voor de kinderen en het huishouden, waar ze ook samen voor gekozen hebben. Ja, zo kun je het ook bekijken.