Soms denk ik dat ik weet hoe het zit. Dan weet ik zeker dat iedereen een keus heeft. Dan weet ik dat het beste voor kinderen is dat ouders hen het leven ‘gewoon’ goed voorleven. Dan denk ik dat ‘toch iedereen geholpen kan worden’?

En vaak denk ik, of hoor ik mijzelf zeggen: ‘Dat snap ik niet,’ En ik vind dat mijn broer die dan zegt: ‘Je hoeft ook niet alles te snappen, Ro’m,’ volkomen gelijk heeft.

Hoe zit het nou? Hulpverleners (en als coach reken ik mezelf daar ook onder) doen hun uiterste best om mensen te helpen. Vooral niet ‘redden’ maar ‘helpen’. Toch lukt dat niet altijd. Je kunt alleen wat je kunt. Niet meer, en dat geldt voor ons allemaal.

Heeft iedereen een keus? Dat denk ik wel. Kan iedereen een keus maken? Inmiddels denk ik dat dat niet altijd zo is. Vroeger dacht ik heel simpel dat veel mensen niet (meer) kunnen kiezen omdat ze dat als kind is afgeleerd. Dat ze van hun ouders niet zelf keuzes mochten maken, of vaak iets wilden (hebben of doen) wat dan niet mocht waardoor ze het afleerden om te kiezen. Maar, denk ik nu, dat is veel te kort door de bocht.

Ik kan heel goed kiezen, ik weet precies wat ik wil. Ik wil niet zoveel maar wat ik wil gebeurt. Linksom of rechtsom. Toen bij een tweede coachsessie de coach dat zo tegen mij zei was ik eerst verbaasd. Ik dacht: ‘Hoezo?’ En ik realiseerde me dat dat wel moest blijken uit onze gesprekken. Maar hoe het kan?

Ik kom uit een gezin van twaalf kinderen, dus ik had niet veel te kiezen. Schone kleren werden voor ons klaargelegd en ik droeg veel kleren die ook al van oudere zussen waren geweest. Dat vond ik prima. Nieuwe kleren kozen we uit ‘de Wehkampgids’ wanneer we aan de beurt waren. Misschien ben ik daardoor in een winkel vol kleding nog steeds een beetje verloren, ik kan dat niet goed overzien. Kan ik goed kiezen omdat er voor mij vroeger niet veel keus was? Is dat het? Dat veel mensen niet kunnen kiezen omdat er teveel keus is?

En wat het opvoeden betreft? Ik blijf ervan overtuigd dat ‘goed voordoen’ het beste werkt. Kinderen zijn copycats. Ze doen wat jij doet. Het moeilijke zit hem in wat ‘goed’ is. Groenten eten is goed en teveel alcohol drinken is niet goed. Volgens mij is dat wel een veilige bewering. Maar verder? Wat de één goed vindt, vindt de ander niet goed en wat voor iemand goed is, is niet per se goed voor iedereen.

Gelukkig hoeft het niet perfect en mogen we fouten maken. Maar streven naar het beste voor je kind lijkt mij niet verkeerd. En wat dat ‘beste’ is? Dat kun je volgens mij ‘het best’ samen als ouders/verzorgers uitmaken. Maar wees daar ook kritisch in, naar elkaar. Ten slotte, mysteries of niet, gaat het om het allerbelangrijkste in ons leven…onze kinderen.