We hebben allemaal onze eigen kijk op gebeurtenissen. Dingen gebeuren en daar vinden we wat van. Moet dat? Nee, dat hoeft niet, maar het is wel menselijk, het ‘overkomt’ de meesten van ons. Echt kwaad doet het op dat moment nog niet. We kunnen iets mooi of lelijk vinden, leuk of niet leuk. We kunnen het ook met anderen delen want we vragen ons ook vaak af, wat een ander daarvan vindt. En we voelen ons dan het prettigst wanneer de ander onze mening deelt. Dat voelt gewoon het fijnst.

Wij mensen zijn bijzondere creaturen, of ik moet dat in mijn eentje zijn, maar dat geloof ik eigenlijk niet. Onze reactie op wat wordt gezegd hoeft niet iets te zeggen over hoe we ons er echt over voelen. Dat kan namelijk van moment tot moment verschillen. Het ene moment wordt mij iets verteld en heb ik de behoefte daartegen te ageren omdat ik het er niet mee eens ben. Op een ander moment kan de sfeer zodanig zijn dat ik over dezelfde uitspraak totaal niet de behoefte heb ertegen te ageren. Ik bent het er niet mee eens maar weet dat de spreker er stellig van overtuigd is. Ik heb er niets meer of minder om wanneer ik ertegen ageert terwijl ik me ervan bewust ben hoe lastig het voor de ander is wanneer ik dat wel doe.

Voor mij maakt het inmiddels niet meer uit. NIVEA, niet invullen voor een ander, dat ik lang geleden leerde in een cursus op school, beheers ik tegenwoordig. Tegen mij kun je alles zeggen, op wat voor toon dan ook, want ik laat het bij jou. Ik ga uit van je goede bedoeling en zal hoogstens zeggen dat ik dat anders zie. Of vragen waarom je iets vraagt of zegt wanneer ik dat niet begrijp.

Soms vellen mensen een oordeel over je en kunnen dat niet meer bijstellen. Zij hebben ‘de waarheid in pacht’, zij weten hoe het zit. Ik kan dat niet. ‘De waarheid’ bestaat volgens mij niet. Je kunt overal wat van vinden, je kunt het ergens mee eens of oneens zijn. Maar het kan niet zo zijn dat jij gelijk hebt omdat jij dat vindt en ‘dus’ de ander ongelijk heeft. Zo ‘werkt’ het in het leven niet. Dat is althans mijn mening.