Onlangs zag ik een foto terug van je vader, jou en mij. Jij was net geboren en ik verbaas me erover dat niet die heel grote verwondering, die ik toen voelde, erop te zien is. Wat wel te zien is…twee heel jonge, prille ouders. We kijken allebei ontspannen en blij. Jij ligt in een babydoek gewikkeld in de handen van je vader. Ik herinner me ook nog een gevoel van: ‘Zo, ik heb een baby, het is klaar,’ Alsof het met de voorplanting (van iedereen) nu over kon zijn.

Net als voor veel pasgeboren gezinnen, ging het zorgen voor en regelen van het gezinnetje niet vanzelf. Je vader en ik waren pas getrouwd en woonden ook zo kort samen en in praktische zin kon ik niets van het huishouden. Tel daar nog bij op een heel klein budget, omdat ik voor 90% met mijn fulltime baan was gestopt om voor ons gezin te zorgen, en je begrijpt dat ook dat niet gemakkelijk was.

Maar jij maakte het allemaal waard. Voor jou gingen wij door het vuur en dwars door alle obstakels die we vonden op onze weg. Noodgedwongen moesten wij meer praten dan je vader lief was, want het ging niet direct soepel tussen ons. We deden best veel fout en dat moesten we dan pratend weer oplossen. Je vader en ik leerden daardoor gaande weg goed communiceren. Zo gauw jij goed kon praten deed je daar ook volop aan mee. Omdat ik altijd luisterde (probeerde althans) en je tegen mij alles mocht zeggen. Ook wat niet leuk was. En daar spaarde je mij niet mee. Ik vond en vind dat, volkomen terecht. Ik heb er veel van geleerd.

Ik heb me lang zorgen gemaakt over wat wij als ouders aan jou, als eerstgeborene hebben verzuimd of verkeerd gedaan. Door onwetendheid, naïviteit, verkeerd beoordelen. Ik ben er nu rustiger op, omdat ik het gevoel heb dat wij elkaar wel begrijpen. Volgens mij ben jij (door je SPH opleiding) bekend met ‘de theorie van Erikson’. Deze theorie laat zien dat je in verschillende levensfasen, verschillende ontwikkelingen moet doormaken om een zekere tevredenheid te voelen met je leven. Ik heb geleerd dat je in een volgende fase kunt herstellen wat in een eerdere fase niet (helemaal) is gelukt. Volgens mij hebben wij dat samen goed gedaan.

Ik schreef het al eens, een moeder en haar kind…pure liefde.