‘Mijn zoon vraagt zich echt af, of hij wel een kind op deze wereld wil zetten.’ Ik kijk haar aan en begrijp helemaal wat zij, en haar zoon zeggen. Haar kinderen zijn in de twintig, onze kinderen zijn in de dertig. Onze kinderen hebben ieder twee kinderen op deze wereld gezet. Net als wijzelf dus…destijds.

Ik denk serieus na over die tijd, toen wij onze kinderen op de wereld zetten. Het was een economisch slechte tijd, de jaren tachtig. Ik had mijn baan, op 10% na opgegeven om voor ons kind te zorgen. Mijn man zat net in zijn eerste baan. Wij hadden ‘niets te makken’ en die hele economische crisis ging aan ons voorbij.

Net als in deze tijd was er drank en drugs, geweld en seksuele intimidatie. Ik benoem dat expliciet omdat het opvallend negatieve aspecten zijn in onze samenleving nu. Het lijkt steeds erger te worden en er lijkt anders, losser mee te worden omgegaan dan vroeger en dan wenselijk is.

Er is een meisje in elkaar geslagen door een leeftijdsgenoot omdat ze haar sekse niet aan hem bekend wilde maken. Op LinkdIn vindt iemand dat zijn ouders zich moeten schamen en een ander pareert onmiddellijk dat dat nergens op slaat omdat niet de ouders het hebben gedaan. Ik denk ook niet dat de ouders zich ervoor hoeven te schamen maar ik vraag me wel af hoeveel invloed de ouders van deze jongen hebben op hun kind.

Ik lees over dertigers (met kinderen) die in het weekend drugs en drank moeten of willen gebruiken om ‘te ontstressen’ en ‘als uitlaatklep’. Er is een vaste dealer en één van deze hoogopgeleide ouders koopt voor zijn hele vriendengroep tegelijk de drugs in. Ik vraag me serieus af of deze mensen er niet bij stil staan welke ellende en schade er aan de samenleving wordt gedaan, opdat zij op deze manier kunnen ontstressen. En ik vraag me af hoe het kan dat ze niet creatief genoeg zijn om daar een andere manier voor te vinden. Wat denken zij van zichzelf als ouders? Willen zij dat hun kinderen later ook aan de drugs gaan om te ‘ontstressen’?

In grote steden in ons land worden op grote schaal meisjes en jonge vrouwen op straat seksueel geïntimideerd. Het is vaak groepsgedrag (zo laf zijn blijkbaar zulke jongens en mannen) en ik vermoed dat er vaak drank en/of drugs in het spel is. Daarnaast vraag ik me weer af wat de invloed van hun ouders is, of is geweest toen zij jonger waren. Een jonge vrouw met wie ik hierover sprak, had daar wel een zinvolle opmerking over. Ze zei: ‘Misschien blijven kinderen die in hun jeugd strikt hebben moeten luisteren naar hun ouders, wel hetzelfde doen in hun puberteit, maar dan naar anderen, zoals hun vriendengroep.’

Een kind goed opvoeden tot een verantwoordelijke, verstandige en zelfstandige volwassene, hem daarbij een liefdevolle, veilige jeugd bieden en respectvolle communicatie bijbrengen, is een enorme uitdaging. Daarbij heb je elkaar als ouders hard nodig en aangezien je samen ouders bent van een kind, is dat ook het meest zinvolle en in mijn beleving logische dat je kunt doen.  

Een jongvolwassene die zich afvraagt of hij op deze wereld wel een kind wil zetten denkt dus na. Wij zijn blij dat onze kinderen en hun gezinnen dat ook doen. Ze werken allemaal en zorgen goed en samen voor hun kinderen. En ze hebben gelukkig geen drank en drugs nodig om te ontstressen. Daarvoor nemen ze tijd om iets leuks te doen met en soms zonder hun kinderen. Ik hoop dat juist jongvolwassenen die nadenken, kinderen krijgen. Zodat de wereld een betere wereld kan worden in plaats van een wereld waarin mensen vooral denken aan zichzelf en wat zij denken nodig te hebben.