Mijn zus stuurt me een krantenartikel over één van de 1100 gezinnen waarvan kinderen uit huis zijn geplaatst, mede in verband met de toeslagenaffaire. Ik ben er even heel stil van. Deze ouders strijden al zeven jaar voor het terugkrijgen van het gezag over hun kinderen. Ze mogen hun eigen kinderen, die uit huis geplaatst zijn toen ze respectievelijk anderhalf jaar en vier maanden waren, twee uur per vier weken zien. Nooit zouden ze hierin hebben toegestemd als ze hadden geweten dat het niet, zoals toen gezegd, tijdelijk was maar zoals nu lijkt, permanent.

Even verderop in het artikel lees ik dat ‘de Raad voor de Kinderbescherming zelf niet aan waarheidsbevinding doet’. Hoe kun je recht spreken over zaken waarvan je niet eens weet of het waar is. Is dat recht? Ik heb in een ander blog ‘Scha(n)delijke zorg’ al eens beschreven hoe het er te vaak bij Jeugdzorg en de Kinderbescherming aan toe gaat. Misschien is de 2Doc https://www.npostart.nl/2doc/07-07-2021/KN_1725987 hierover nog terug te zien.

In het nieuws hoor ik over de enorme toestroom van vluchtelingen waarvoor niet direct de juiste opvang is. Gezien de omstandigheden kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Natuurlijk is het niet fijn dat er niet direct een bed voor je klaar staat, maar zouden deze mensen nou werkelijk niet blij zijn dat ze niet meer bang hoeven te zijn op de plek waarvan ze zijn weg gevlucht? Of zijn ze dat wel en is het de berichtgeving die die indruk wekt. We mogen er toch van uitgaan dat alle betrokken instanties zich uit de naad werken om het bijna onmogelijke voor elkaar te krijgen?

En dan het heel zacht uitgedrukte, onfraaie bericht dat Nederland bovenaan staat bij het idiote gebeuren dat hulpverleners worden aangevallen door onverlaten, tijdens het uitvoeren van hun beroep. Ik heb zelf op t.v. gezien hoe politieauto’s in elkaar werden geslagen, geprobeerd om te gooien door een stel…ik heb er geen woord voor. De dame van ‘Goedemorgen Nederland’ stelde de juiste vraag: ‘Wat bezielt deze mensen?’ En er is gewoon geen bevredigend antwoord op. Geen antwoord waardoor een mens als ik dat zou kunnen begrijpen.

Ik weet niet hoe het voor andere mensen is, maar ik wordt daar heel onrustig van in mijn hoofd. Ik vraag me serieus af hoe het verder moet. Is het vooral de berichtgeving die het nog onrustiger maakt dan het al is? Of moeten we echt bang zijn dat het met ons mooie land op de kop af verkeerd gaat?