Ken je dit: je hebt ontzettend haast en je kind schiet maar niet op. Sterker nog, hoe harder je hem maant om op te schieten hoe langzamer hij lijkt te bewegen, niet te luisteren of zelfs van je weg te lopen. Ik heb het helaas vroeger heel vaak gedaan omdat ik nogal eens haast had vanwege mijn eigen treuzelende gedrag. Als mijn kind dan ook nog eens hetzelfde deed raakte ik daar behoorlijk gestrest van.
In het artikel ‘Waarom je kind vertraagt als jij haast hebt’ in Psychologie Magazine nummer 13 van 2018 legt psycholoog en bestsellerauteur Isabelle Filliozat uit dat ‘je kind verstart (hij komt in een freeze-toestand)’ wanneer hij bij jou enorme stress ervaart.
Ik citeer uit het artikel ‘Symptomen bij je kind kunnen zijn: trager bewegen, een lagere spierspanning, een langzamer hartslag, maar ook hyperalertheid en toenemende angstgevoelens, die je kind kan proberen te bedwingen door te gaan spelen of naar je te glimlachen. Dat doet hij dus niet uit brutaliteit, hij probeert zo -grotendeels automatisch- de stress te reguleren. Einde citaat.
Filliozat raadt ons vervolgens aan het omgekeerde te doen van wat een tot wanhoop gedreven ouder het liefst zou doen, namelijk ‘met een glimlach, een aai of een grapje je kind mentale en lichamelijke ontspanning bezorgen’. Omdat hij zo beter in staat zal zijn te doen, wat jij van hem wilt.
Wanneer jij, omwille van je kind, op deze manier kunt reageren zal bij jou de stress direct afnemen. Probeer maar eens oprecht te glimlachen, je kind over de bol te aaien of een grapje te maken en tegelijk gestrest te blijven. Dat lukt echt niet.
Ik vond dit artikel nogal een eyeopener. Ik denk dat menig ouder wel eens een verkeerde conclusie trekt bij het gedrag van zijn kind.