Een aantal jaren geleden hoorde ik een collega (ik was nog docent op een ROC) verzuchtten: ‘Ik vind het helemaal niet meer leuk. We waren gisteren alle vijf thuis en we zaten allemaal op onze eigen laptop, IPad of telefoon iets anders te doen. Ik dacht: we zijn wel samen, maar niet echt,’. Ik weet niet meer of ik daar toen iets op heb gezegd.
Onlangs hoorde ik een dame zich soortgelijk uitlaten. Zij zou graag met haar man een keer samen een film willen zien. Ik zei: ‘Nou, dan doen jullie dat toch,’. Zo simpel lag het niet. Ze wilden best allebei een film zien, maar hadden wat films betreft blijkbaar een heel uiteenlopende smaak. Haar man gaf aan graag een keer eens met haar te willen Trivianten, maar daar had zij helemaal geen zin in: ‘Ach,’ verzuchtte ze, ‘al die vragen,’.
Het gaat natuurlijk niet om de laptops, IPads, telefoons, films of spelletjes, het gaat om onze relaties. Hoe willen we een gezin zijn, hoe willen we een (echt)paar zijn. Het is voor mij niet moeilijk, als je wilt dat je gezin ‘echt samen’ is dan zorg je daarvoor. Je kunt afspreken hoe je met al die apparaten omgaat. Samen bepalen wanneer de kinderen op hun apparaat mogen. En je begint bij jezelf. Hoe vaak zit je op je laptop of telefoon? Kinderen doen wat jij doet. Dus bepaal samen, als ouders, hoe je dat wilt. En houd rekening met je eigen gedrag.
In plaats van de tijd die je ieder op je apparaat zit kun je dan echt samen iets doen. Elkaar beter leren kennen bijvoorbeeld. Neem eens de tijd om elkaar te vertellen hoe je je voelt of wat je bezighoudt. Dat kan in het begin ongemakkelijk voelen maar het is heel prettig als je eraan gewend bent. Wie weet wat de kinderen je te vertellen hebben wanneer je echt naar ze luistert.
We zoeken al heel lang naar geluk en bevrediging in dingen die helemaal geen geluk en bevrediging geven. We kunnen steeds meer hebben en we kunnen steeds meer weten … en we raken elkaar steeds meer kwijt. Willen we dat? Ik geloof het niet.
We lijken op de jonge schaapherder, Santiago uit de Alchemist, die van Andalusië reist naar Egypte om daar een schat te zoeken terwijl hij die al die tijd al had.
Kom vandaag eens thuis en kijk bewust naar wat je hebt en vooral, wie je hebt, en koester elkaar. Geef je kinderen en elkaar iets van onschatbare waarde wat met geen geld te betalen is … aandacht en oprechte belangstelling. En als je allebei iets anders wilt, doe het dan allebei, samen. Eerst doe je het voor de ander, en als je het volhoudt, uiteindelijk, ook voor jezelf.