Toen ons oudste meisje werd geboren spraken wij, haar ouders, samen af dat ik thuis bleef om voor ons en ons huishouden te zorgen. Mijn man bleef fulltime werken om de kosten te kunnen betalen van ons gezin en ons huishouden. We kregen van mij zorg en we kregen van hem geld. ‘Mijn’ zorg en ‘zijn’ geld waren evenveel waard.
Het lijkt op een ‘berekening’ zoals het hier staat, maar zo was het niet en dat kan ook niet. Want ik werd wel eens ziek. En dan zorgde mijn man, terwijl hij ook het geld bleef verdienen.
Toen ik later weer ging verdienen, kregen we meer geld en verder veranderde er niet veel. Mijn man ging niet opeens meer zorgen. Hij had dat sowieso gedaan wanneer het nodig was en verder deed ik het als voorheen. In onze taal heet dit ‘liefde’.
Toen we trouwden hebben we ook de belofte gedaan dat we voor elkaar zullen zorgen. ‘Till death do us part’. Dat was oorspronkelijk de opzet van een huwelijk. Ook voor ons was dat de opzet. Het moment waarop we trouwden was voor een belangrijk deel ingegeven door de baby die ik toen al bij mij droeg. Misschien was zij wel de grootste reden voor ons om dat met hart en ziel te voelen.
Mijn moeder is haar hele huwelijk financieel en emotioneel afhankelijk geweest van mijn vader en mijn vader emotioneel van mijn moeder. Ik weet niet wat zij zonder elkaar hadden gemoeten en wij zonder hen. Gelukkig zijn het nog twee op de drie huwelijken die goed gaan, toch nog de meerderheid. Ik zeg dit niet omdat het huwelijk heilig is, want dat is het niet. Ik zeg dit wel omdat een goed huwelijk, een goede relatie van onschatbare waarde is.
Met dit uitgangspunt is het niet erg wanneer één van de twee tijdelijk ‘niet financieel onafhankelijk’ is. In een relatie gaat het ook niet om één van de twee. In een relatie gaat het juist om samen. Samen deel je het geld en samen deel je de zorg. Niet op een weegschaal maar gewoon, zoals je samen goed vindt. Samen ben je ouders van je kinderen en samen draag je ook die verantwoordelijkheid.
Stoppen dus met ‘mijn geld’ en ‘jouw geld’. Je spreekt ook niet over ‘mijn zorg’ en ‘jouw zorg’. Wanneer je samen een gezin bent bepaal je samen wat er gekocht wordt en wat er gebeurt, ongeacht wie wat verdient of wie wat doet. Over het hoe hoeven we ook niet moeilijk te doen, ieder doet wat hij doet, op zijn eigen manier…MITS het ten goede komt aan het gezin. Aan het begin van dit alles staat de ‘liefdevolle communicatie’ en wanneer je dat niet beheerst is het tijd om mij te bellen.