Ik ben een nieuwsgierig Aagje. Daar, ik heb het gezegd maar ik denk eigenlijk dat iedereen dat al lang weet. Ik kan niet liegen en dat heeft te maken met dat laatste. Ik denk dat iedereen dat ook wel weet. Als ik zou liegen dan zou dat bij wijze van spreken ‘op mijn voorhoofd geschreven staan’. Zonder letters zou er staan ‘ze jokt’. Ik hou niet van mensen die liegen. Zelfs een leugentje om bestwil vind ik meestal verkeerd, of misschien moet ik zeggen, niet nodig. Zeg gewoon hoe het is. Toen mijn man en ik nog echt jong waren zei hij een keer tegen mij: ‘Je hoeft niet roomser te zijn dan de Paus, Ro’m,’. Nu maakt me dat niet meer van streek, maar vroeger had ik een enorme hekel aan dat idee…dat hij dat van mij vond.

Omdat ik zo’n nieuwsgierig Aagje ben denk ik mijn gezin wel goed te kennen. Ik heb door de jaren heen veel met hen gesproken, over allerlei onderwerpen. Alles wat mij, en hen, bezighoudt en dat is best veel. Je zult mij niet horen zeggen: ‘Wat interesseert mij dat nou?’ Ik zeg expres dat ik ‘denk mijn gezin wel goed te kennen’ omdat ik het niet weet. Wat ze mij vertellen is waar, daar ben ik vrijwel zeker van. Maar er zullen altijd dingen zijn die ze mij niet vertellen.

En soms waag ik het erop en vraag er gewoon naar. Bij één van de dochters bijvoorbeeld. Als kinderen een bepaalde leeftijd hebben, meestal zo rond de puberteit, dan willen ze soms niet meer naast hun ouders lopen. Of ze willen in het openbaar niet meer geknuffel worden. Het lijkt een soort van schaamte. Ik heb er nooit iets van gemerkt en vroeg één van onze meisjes hoe dat vroeger was. Ze dacht er even over na en zei: ‘Nee hoor, mam. Ik had dat niet.’ En ik zag dat het zo was.

Laatst dacht ik: ‘Zouden veel mensen elkaar goed kennen? Zouden veel mensen zo communiceren dat ze daadwerkelijk weten wat de ander bezighoudt? Zouden andere mensen dat ook belangrijk vinden? Niet zomaar mensen, maar mensen die een relatie met elkaar hebben, familie, vrienden, geliefden? Zouden ‘houden van’ en ‘elkaar goed kennen’ met elkaar te maken kunnen hebben?’

Ik zei het al, ik ben een nieuwsgierig Aagje…en een mijmeraar. Ik mijmer nog even door.