Het complexe van menig liefdesrelatie is dat je niet alleen te maken hebt met je geliefde, maar dat er meestal ook familie aan vastzit. Persoonlijk zeg ik…gelukkig. Familie kan belangrijk en betekenisvol voor je zijn. Ik zeg ‘kan’ want er zijn ook mensen voor wie dat niet zo is.

Je kunt op allerlei manieren met familie omgaan. Je hebt er die veel contact met elkaar hebben. Een goed gegeven bij zulke families kan zijn dat er niet met een ‘weegschaal’ wordt gewerkt. Daar wordt niet gekeken naar wie bij wie komt of dat de ander wel net zoveel aandacht aan je geeft  in de vorm van kaartjes, cadeautjes of andere tastbare zaken als dat jij doet.

Er zijn ook families die met het fenomeen ‘familie’ niet zoveel hebben. Zij lijken het alom bekende standpunt te huldigen: vrienden kies je en familie heb je. Zij verkiezen daarom ook vaak omgang met hun vrienden en laten de familiecontacten afhangen van verjaar- en andere feestdagen.

Waarom noem ik het woord ‘complex’ naar aanleiding van de familie die meestal meekomt met een liefdesrelatie? Omdat je nooit echt familie wordt. Is dat erg? Nee, het is niet erg want in de meeste gevallen heb je zelf familie. Maar het is wel complex.

Wanneer er in families negatieve dingen gebeuren wordt dat vaak geweten aan de schoonfamilie. Het blijkt gemakkelijker te zijn om iets negatief te vinden aan iemand die geen familie van je is dan wanneer dat wel het geval is. Dat heeft denk ik alles te maken met het woordje ‘loyaliteit’.

Wanneer echter een liefdesrelatie zich ontwikkelt tot een nieuw gezin dan groeit daar ook loyaliteit uit. En dan heeft je broer, zus, zoon of dochter uiteindelijk diezelfde loyaliteit naar degene die voor jou nooit familie wordt. Complex…of niet?