Vrijdag 24-01-2014

Hi Pete,

Het is een kleine chaos om me heen en ik heb ook al heel veel goed gedaan. Beide (klein)kinderen zijn in hun hum.

            Famke heeft vanmorgen alle knuffels van boven gehaald en daarmee spelen ze nu ‘dierentuintje’. Alle eetkamerstoelen ( op één na die ik ternauwernood voor mezelf heb gered) staan rond de koffietafel gegroepeerd en ook de poef, de appelpoef, de sofa en de bank zijn erbij betrokken. In een ‘kooi’ zijn de twee beren, moeder en kind (Loeki de leeuw en Hello Kitty, de kat) en de (ons aller bekend en geliefde) ijsbeer. Ook het grote, witte, heel mooie konijn met de wit/roze oren en roze poot-zooltjes, waarvan niemand van ons meer weet waar ze vandaan is gekomen, maakt deel uit van de dierenschare. In het ‘natte’ gedeelte van de dierentuin ligt op een eiland de plastic krokodil. Op een klein momentje, dat de kinderen ook even krokodilletje zijn, bijt de grote (ondanks mijn: ‘Nee! Niet doen,’) echt in mijn bil en de kleine ‘voor nep’. Tussen alle dieren door ‘rent’ een kleine, groene muis met een heel lange staart. Zij is ooit als boekenlegger ons huis binnen gekomen.

            De kinderen kruipen en sluipen tussen en over de kooien, steeds een verhaal bedenkend en bijstellend. Ze geven elkaar opdrachten en zeggen braaf de elkaar voorgezegde zinnen na. Af en toe loop ik met ze mee als zij de rol van ‘zorger’, aldus Famke, spelen.

            Nu ik thuis ben zou ik het liefst nooit meer naar school gaan. Met privé lessen Engels en workshops onvoorwaardelijke liefde verdienen wat voor ons nodig is. Ik ben benieuwd wanneer het zover is. Zo meteen ga ik lekker opruimen. Ik heb een nieuw tafelkleed en misschien komt er dit weekend sneeuw. De eerste echte.

            Ik ben maandag met Lizzy en Indi mee naar huis gegaan nadat zij het weekend hier gelogeerd hebben. Ik heb met Lizzy een plan gemaakt voor een dagritme voor haar en Indi. Of het daardoor komt weten we niet maar hij heeft voor het eerste een nacht geslapen van half 12 tot half 7. Chapeau kleine man.

            As ever,

                         Roos