Het hebben van kleine kinderen brengt een enorme hoop werk met zich mee. En veel stress en zorg. Het was onze keuze dat ik voor de kinderen ging zorgen, toen eerst onze oudste kwam en drie jaar later onze tweede baby. Ik was op mijn 16^de fulltime gaan werken en had, toen de eerste baby kwam, al acht jaar gewerkt. Mijn man is wat later begonnen met werken en we besloten dat ik van 40 uur werken per week terug ging naar 9 uur werken per week tot uiteindelijk een 0 uren contract.

Ik vond het heerlijk thuis voor mijn kleine meisjes te zorgen. De zorgen en ongemak, die wij in die jaren hadden, hadden het minst met hen te maken. Ik heb niet de illusie dat ik het met hen perse goed deed of beter dan dat een ander voor ze zorgde, maar ik wilde het zelf, ze waren in mijn beleving vooral onze zorg.

Ik heb voor de meisjes gezorgd, met ze gespeeld en ik heb ze voorgelezen. We namen ze overal mee naar toe en legden ze te slapen waar we waren, ook als we ’s avonds op visite gingen. Ik was ‘coach, verzorger, entertainer, kok, docent én speelkameraadje’, zoals een moeder, die ervoor koos om een jaar thuisblijfmoeder te zijn, verwoordde in een interview. Maar ik heb me nooit, zoals zij deed, afgevraagd: ‘Maar wie ben ik zelf nog?’ Want ik ben gebleven wie ik was en wie ik ben.

In de jaren dat ik thuisblijfmoeder was haalde ik, met thuisstudie, twee certificaten HAVO waarvoor ik in twee jaar tijd ruim 40 boeken heb gelezen, omdat het om Nederlands en Engels ging. Het was uiteindelijk een goede voorbereiding op mijn deeltijd HBO studie Engels tweede graad, die ik begon toen de meisjes vijf en acht waren. Toen had ik niet alleen de zorg voor de meisjes en het huishouden maar had ik er ook nog een parttime baan bij. En mijn man hielp mee wanneer en waar hij kon. We waren, wat dat betreft, wel een team.

De jaren dat de kinderen klein zijn noem ik tropenjaren. Alles kost veel tijd, moeite en energie. Het maakt eigenlijk niet uit of je ze naar de opvang brengt, of zelf voor ze zorgt. Of jij jezelf kunt blijven heeft te maken met hoe goed je voor jezelf blijft zorgen. Hoe scherp je kunt blijven om de goede keuzes te maken. Dat betekent genoeg slapen en samen met je partner (wanneer je die hebt) communiceren over wat goed voelt voor iedereen. En vooral wanneer je geen partner hebt, zorgen voor een netwerk die je van tijd tot tijd opvangt.

Wie je zelf bent, dat bepaal je zelf. Daarvoor moet je enorm veel verleidingen weerstaan die er zijn in deze tijd en maatschappij. Sociale media, advertenties die je spullen aanbieden voor bijna niets en die je aan de voordeur worden afgeleverd. Ten koste van wat, wie, of misschien wel je eigen gemoedsrust. Je kunt kijken naar wat andere mensen hebben en daartoe misschien wel verleid worden. En misschien kun je beter kijken naar wie andere mensen zijn en of je wel of niet op ze wilt lijken.

De tropenjaren met je kinderen duren echt maar heel kort en blijf in die tijd vooral eerst goed voor jezelf zorgen.