Ik was 28 en we hadden een kleintje van 3 en een baby van 4 maanden. Ik kwam bij een psycholoog terecht met wat ik noemde ‘een jaloezieprobleem’ en wat hij, later, benoemde als ‘verlatingsangst’. We hadden samen 12 sessies van drie kwartier en menig keer had ik geen idee waar we heen gingen. Tot hij die, voor mij, legendarische woorden sprak: ‘U moet niet verwachten dat een ander voor u het Paradijs maakt,’ Toen  viel opeens ‘het kwartje’. Hij sprak mij aan op mijn eigen verantwoordelijkheid. Volkomen terecht. Hoe het ook in het verleden was gegaan, ik was volwassen inmiddels en had een gezin waarvoor ik verantwoordelijkheid moest nemen, inclusief, of misschien wel juist, voor mezelf.

Na deze psychologische hulp heb ik nog twaalf en een half jaar een zelfhulpschrift bijgehouden. De hulpverlening was klaar met mij, maar ik nog niet met de hulpverlening. Wel begreep ik inmiddels dat ik degene was die mijzelf kon bijsturen, veranderen waar ik niet tevreden over was. En ik had daarbij mijn zelfhulpschrift nodig.

Toen een jaar na elkaar onze ouders overleden, ons jongste zusje daar zeven maanden na en één van onze broers leed aan botkanker riep ik weer psychologische hulp in. Deze dame deed niet veel meer dan luisteren maar het hielp mij toen, onze verliezen te verwerken. Omdat ik het ook moeilijk had op school kreeg ik, van school, een coach toegewezen die mij in vier sessies liet zien dat ik ook daar degene was die de nodige verandering tot stand kon brengen.

Elk van deze hulpverleners heeft mij een stukje verder gebracht in het omgaan met mijn problemen. Sommige problemen heb ik pas jaren later het hoofd kunnen bieden door steeds bezig te blijven met wat de hulpverleners mij hadden meegegeven. Wellicht heb ik geluk gehad dat ik daadwerkelijk zo ben geholpen. Maar ik heb ook geholpen met het inzicht dat de eerste psycholoog mij kon geven…dat niet een ander, maar ikzelf mijn ‘paradijs’ kon maken door zelf verantwoordelijkheid te nemen.

Help jezelf je problemen te overwinnen door hulp aan te nemen, die je wordt ‘verleend’. Door te begrijpen dat mensen je kunnen helpen maar niet je problemen oplossen, want dat kun jij het beste zelf.