Ik vraag me wel eens af of er iemand zal zijn die nooit een goed doel steunt. Ik bedoel niet persé structureel maar als we een keer een acceptgiro in onze brievenbus krijgen bijvoorbeeld, of een collectebus (bestaan die dingen nog?) onder onze neus.

Ik ben van huis uit gewend aan het geven aan goede doelen. Mijn moeder had er structureel een aantal en bovendien was er vroeger mevrouw Scheherazade van de Libelle die veel geld bij elkaar heeft ‘gepraat’ door middel van lezingen geven. ‘Haar’ goede doel was Lepra, omdat ze op haar vele reizen voor Libelle daar zo mee geconfronteerd werd.

Ik kies ze niet random, maar altijd met een reden. Voor de wereld en de natuur hebben we WNF en Natuurmonumenten, voor de kinderen Unicef en het Vergeten Kind. We hebben VVN vanwege de vele verkeersslachtoffers en we ondersteunen het Longfonds, de Hartstichting, KWF (kankerbestrijding) en het Diabetesfonds omdat we deze ziekten in onze familie hebben (gehad en hebben). Vanwege de vele vluchtelingen hebben we Stichting Vluchteling en vanwege het goede werk dat ze al zo lang doen steunen we ook al heel lang Het Nederlandse Rode Kruis.

We zijn niet rijk (van geld) en zullen dat ook nooit worden. En zelfs toen we veel minder hadden dan nu steunden we al wat doelen, maar niet structureel. De kansspelen met als ‘bijvangst’ (wat voor mij meer reden is om eraan mee te doen dan de kans iets te winnen) goede doelen steunen, zijn de Postcode Loterij en de Vriendenloterij en dat doen we precies met ieder één lot.

Toen ik vanmorgen, via de reclame, weer oproepen zag voor goede doelen dacht ik: ‘Stel je voor dat iedereen kon meedoen aan de Postcode Loterij. Dan wint iedereen, die die postcode heeft, bij een winnende postcode en steunt iedereen in één keer, een heleboel goede doelen. Het is niet voor iedereen haalbaar, dat begrijp ik. Maar misschien kan wel iedereen één goed doel steunen die echt bij hem of haar past. Alle dierenliefhebbers bijvoorbeeld een goed doel dat met dieren te maken heeft. Iedereen met een ziekte in de familie, een instantie die die ziekte kan helpen uitbannen of chronisch maken in plaats van levensbedreigend, of misschien (zoals in het geval van diabetes) verlichten. Wat je per maand betaalt varieert van minder dan €2,= tot €6,= en dat kunnen misschien veel mensen wel missen.

Misschien heb ik het al eens gezegd, we kunnen niet allemaal gaan helpen in andere landen, we zijn niet allemaal artsen of onderzoekers, maar we hebben misschien wel allemaal iets voor een ander te missen.

Als onderzoeker (van het leven) en idealist durf ik dit allemaal op te schrijven omdat het bij mij altijd goed is. Of je hier iets mee wilt…of niet… is helemaal aan jou. En met mij? Even goede vrienden.