Sinds ik leerde schrijven heb ik het veel gedaan. Een dagboek bijhouden heb ik sinds mijn dertiende gedaan, toen een vriendinnetje en ik elkaar een eerste dagboekje gaven. Met gedichten schrijven ben ik ook op mijn dertiende begonnen en mijn allereerste brief zal ik al ver daarvoor geschreven hebben.

Mijn langste en trouwste briefcontact zal zijn met mijn nichtje bij wie ik een aantal zomers logeerde, totdat te grote heimwee naar het overvolle flatje van mijn ouders daar een einde aan maakte. Ze nam het mij gelukkig niet kwalijk en tot op de dag van vandaag delen wij elkaars leven, met pen geschreven op mooi papier.

In al mijn oude agenda’s zie ik regelmatig: brief geschreven aan die, kaarten gestuurd aan die, die en die. Toen ik op een vakantie een keer al mijn zussen had geschreven, kreeg ik vier dagen op rij van één van hen een brief. Zo leuk!

Sinds ik gedeeltelijk in Diemen ben gaan wonen bracht ik daarvan een aantal mensen op de hoogte en opeens was het idee geboren: ik ga elke dag iemand een brief sturen, als een soort 365 dagen project maar dan helemaal voor mezelf. Ik zou het niemand vertellen en het gewoon doen. Maar het is echt zo leuk, zo motiverend en stimulerend. Te leuk om niet te vertellen.

Bijna iedereen die ik sindsdien heb geschreven heb ik al eens eerder geschreven. Veel mensen antwoorden niet en daar kijk ik helemaal niet van op. Of ze bedanken via een app en zeggen: wat bijzonder, ik ga hem bewaren. En er zijn mensen die antwoorden in een lange app, mail of ander social medium. Die print ik uit omdat daar vaak een verhaal of een vraag in zit en die mensen antwoord ik een keer, net als de brieven die ik wel krijg.

Met bijna iedereen, die ik heb geschreven, heb ik eerder een contact gehad dat verder ging dan ‘goeiedag en goeieweg’, zoals wij wel eens zeggen. Soms weet ik dat ze alleen zijn komen te staan of iets anders ingrijpends hebben meegemaakt en van verreweg de meeste mensen die ik heb geschreven ken ik hun familie, kinderen en omstandigheden en met hen deel ik een deel van ons persoonlijke leven.

Ik heb elke dag weer zin in die brief schrijven, die envelop versieren met een half getekend bloemetje met bloemenstickertje of een ander mooi plaatje. En elk loopje naar de brievenbus is een feestje in de wetenschap dat de volgende dag iemand verrast een brief uit zijn bus zal halen.

NLP ‘zegt’ 4 knuffels per dag om gezond te blijven, 8 knuffels per dag om gelukkig te worden en 12 knuffels per dag om te groeien. Een brief is voor de ander een knuffel…en ook voor mij.