Ik haal de kleinzoontjes op en neem nog een vriendje mee. Het is keurig gevraagd en ik ken de jongen, dus, natuurlijk, kom maar mee. Ze zijn druk en dat snap ik. Na een lange dag op school moeten kinderen even uitrazen, en dat gaat met lawaai en een heleboel drukte gepaard.

Ze gaan eerst thuis voor de televisie, kijken voetbalfilmpjes voor de grote jongens en voor de jongere, wat hij aantrekkelijk vindt. Ze kijken samen en geven samen commentaar. De wekker is gezet, ze weten wanneer ze moeten stoppen. Daarna voetballen ze samen, oefenen panna’s en poortjes.

Voor mij is er vanavond iets op de televisie. Een documentaire waarover mijn zus mij een krantenartikel heeft gestuurd. Ik ben er benieuwd naar en vrees het ook een beetje, want het gaat over een meisje dat op 28 jarige leeftijd euthanasie heeft mogen ondergaan. Ze is inmiddels overleden.

Het meisje werd op haar tiende uit huis geplaatst omdat het daar voor haar ‘niet veilig was’. In de 18 jaar die volgden werd ze in 28 verschillende instellingen geplaatst. Op haar 14^de deed ze haar eerste zelfmoordpoging, omdat ze te maken kreeg met misbruik door hulpverleners…en niet werd geloofd.

Door een tekort aan plekken kwam ze in een jeugdgevangenis terecht, terwijl ze geen enkele wet had overtreden. Nog angstiger werd ze daar vanwege de echte delinquenten en het gevangenispersoneel. Behandeling, wat ze nodig had, kreeg ze niet. Trauma’s stapelden zich op, totdat ze geen kans meer had op een dragelijk leven.

Kinderen hebben de naam lastig te zijn. En in veel gevallen is dat helemaal niet aan de orde. Volwassenen vinden ze vaak lastig, maar dat zegt niets over de kinderen of hun gedrag. Het zegt iets over de onmacht of het ongeduld, of de onwil van de volwassene. Als je een kind niet lastig vindt dan is het ook niet lastig.

Ik vraag me af of het meisje in het eerst ook ‘lastig’ gevonden werd maar ik denk dat het in zo’n extreem geval echt ouders had waarbij het hoe dan ook kansloos was. Ik kan er met mijn verstand niet bij dat in Nederland een grote hulpverleningsinstantie er zo’n puinhoop van kan maken dat er een documentaireserie nodig is ‘in de hoop’ dat het jeugdzorgsysteem verandert. De serie heet Jojanneke en de jeugdzorgtapes en is te zien op NPO 3 om 21.00 uur.