‘Denk je dat je liefde kunt meten?’ vroeg ik aan mijn liefste. ‘Nee, zei hij, ‘dat denk ik niet. Want wanneer is liefde dan ‘goed’?’ ‘ Nee,’ zei ik, maar ik bedoel meer of minder.’ ‘Nee,’ zei hij, ‘dat ook niet.’

Een poosje terug merkte ik op dat ik meerdere keren tegen hem had gezegd: ‘Ik hou van jou,’ en dat hij dat nooit had gezegd. Hij keek mij aan en zei: ‘Dan let je niet op.’ Ik dacht daar over na en kwam tot de conclusie dat het niet met woorden hoeft te worden gezegd. Hij laat het regelmatig merken door zijn gedrag.

Er zijn allerlei modi waarin je kunt samenleven. Wij vinden het prettig om samen te leven met een respectvolle en liefdevolle communicatie. Dit betekent geenszins dat we het altijd met elkaar eens zijn of er nooit een onvertogen woord valt. Maar we overladen elkaar niet met verwijten, maken geen vervelende opmerkingen naar elkaar, vragen niet: ‘Nou, waarom?’ of zeggen niet: ‘Doe het zelf,’ als we elkaar vragen iets voor de ander te doen. En we zullen elkaar zeker nooit vernederen, want voor ons geldt: ‘Waarom zou je dat doen?’

Ik hoor en zie om me heen wel relaties waarvan ik denk: ‘Oh? Hoezo zeg je dat? Hoezo doe je dat?’ En omdat in onze maatschappij al snel een vraag of opmerking als bemoeienis wordt opgevat, houd ik dat dan ook voor mezelf.

We mogen gelukkig allemaal zelf weten in welke modus we willen samenleven maar ik vraag me er wel eens bij af of mensen zich wel realiseren wat ze doen of zeggen en wat dat met de ander kan doen. En ik hoop dat mensen, die in een ongewenste modus leven, daar zelf iets aan veranderen. Niemand hoeft in een ongewenste modus te leven, daar is het leven te kort en te kostbaar voor.