Vandaag is onze wisseldag. Die is van het westen naar het noorden meestal op vrijdag. Dat wij zo’n wisseldag hebben heeft ermee te maken dat we ook in het westen zijn komen wonen vanwege werk (van mijn liefste). Ons sociale leven speelt zich nog voornamelijk af in het noorden. Daarbij is één van mijn  voornemens van dit nieuwe jaar, om ook wat meer weekenden in het westen door te brengen.

Wanneer je in twee huizen woont dan heb je regelmatig een wisseldag. Dat geldt vaak voor mensen die dat doen vanwege werk in een andere dan de woonomgeving, en voor kinderen vanwege ouders, die niet meer bij elkaar wonen.

Net als voor ons gelden voor deze families vaste gewoonten op die dagen. Ik ken een gezin dat (net als wij) twee dagen per week zo’n wisseldag heeft. De vaste dag in hun week is de woensdag. Zij vertrekken dan ’s morgens van het ene huis naar school en ze gaan ’s middags na school naar het andere huis. In het weekend is de ene week de zaterdag, en de andere week de zondag wisseldag. In het geval van dit gezin zorgen de ouders ervoor dat de zware dingen, zoals de laptop en andere nodige dingen, zoals de toiletspullen, naar het andere huis worden gebracht.

Ik ken ook een gezin waarvan de kinderen één keer per week van huis wisselen. Bij hun worden niet alleen spullen verplaatst, maar wordt ook de hond naar het andere huis gebracht. Waar de kinderen zijn is de hond, een mooi baken vind ik in het woelige leven van deze kinderen.

En ik ken een gezin waarvan de kinderen alleen in het weekend naar hun vader gaan. Zij nemen uit hun moeders huis niets mee omdat ze bij vader en stiefmoeder alles hebben (wat hun hartje begeert). Bij aankomst wisselen ze direct van kleren en dat doen ze ook weer voor hun vertrek naar huis, zodat die kleren blijven waar ze ‘horen’.

Zo heeft dus een ieder hun modes voor de wissel dag. Ik zorg op zo’n dag dat de was wordt gewassen en opgehangen, althans in ons huis in het westen. Ik ruim op en maak schoon, wat nodig is. Wij moeten altijd onze laptops mee omdat we zowel op locatie als soms thuis werken, en ik wil altijd kunnen ‘schrijven’. De inhoud van de koelkast gaat mee, en de meeste aangebroken etenswaren. Kleding en schoenen hebben we in beide huizen en gaan zelden heen en weer, alleen bij speciale gelegenheden.

Waar de kinderen geen keus hebben, kiezen wij zelf voor wat anderen vaak vinden ‘een onrustig bestaan’. Wij waren er al aan gewend, omdat we in het noorden al heel lang op twee plekken wonen. Wij hebben een zomerplek en een winterplek. Het mooie van dit alles vind ik dat ik altijd weer uitkijk naar het wonen in ons andere huis.

Ik hoop dat het voor de kinderen, die in deze modus leven, ook zo is en dat het anders mag, wanneer dat voor hen beter is.