Voor mij ongemerkt, is het de laatste dag van dit jaar geworden. Zo was het november, zo bijna kerst en nu is er al bijna het nieuwe jaar. Dit heeft ongetwijfeld te maken met de verre reis die we dit jaar hebben gemaakt. Het regent vies, zoals het de afgelopen dagen al veel heeft gedaan. En zo zal het vandaag blijven.

De laatste dag van het jaar is voor mij altijd één van stille overpeinzing. Hoe is het jaar verlopen en hoe heb ik me gevoeld? Na jaren van ‘goed blijven’ met slecht weer ben ik een keer weer echt verkouden geworden met een hardnekkige hoest. Voor het eerst sinds ik in 2015 stopte met mijn reguliere werk. Voor mij is dat een teken dat ik daarna een sterker gestel heb gekregen. Daarom vertrouw ik erop dat ik snel weer van die nare hoest af zal zijn.

Onze kinderen met hun opgroeiende gezinnen zullen ons altijd zorgen blijven geven, en alle ouders weten dat je met kinderen überhaupt niet meer zorgeloos zult zijn. Dat accepteer ik omdat het erbij hoort en in ons gezin delen we de zorgen met elkaar. We delen ook het geluk met elkaar. Het geluk dat ik, zonder mijn familie en gezin, niet zou hebben gehad.

En de maatschappij, de wereld om ons heen? Ik sluit me er niet voor af, maar ik laat het me ook niet teveel bezighouden. Ik kan niets doen om de oorlog te stoppen, ik heb geen invloed op de landen waar vrouwenrechten worden geschonden. Ik vind er wel wat van. Ik vind oorlog het meest onzinnige dat in de wereld gebeurt, en dat is natuurlijk een understatement. Zo vind ik het schenden van vrouwenrechten, van mensenrechten achterlijk en verachtend en natuurlijk is ook dat een understatement.

Ik heb lang gewerkt met een fijne collega die mij in mijn moeilijke, werkende leven mentaal vaak heeft bijgestaan. Hij zei eens tegen mij: ‘Als je er niets aan kunt veranderen, dan moet je het naast je neer leggen,’ en dat doe ik hiermee ook. Ik laat niet mijn privé leven beïnvloeden door zaken waarop ik geen invloed heb.

Daarom ben ik niet boos op de boeren en ik ben ook niet boos op de politici. Ik weet dat ze allemaal hun werk doen naar hun beste kunnen en ik weet dat ze reageren op wat hun leven rechtstreeks raakt, omdat maar een klein deel van de mensen echt verder kan kijken dan hun eigen ‘achtertuin’.

Ik ben dankbaar voor weer een jaar met liefde, gezondheid, familie, werk en liefdevolle interactie. Ik hoop voor het nieuwe jaar het meest, dat aan de oorlog in Oekraïne en alle andere oorlogen in de wereld, een einde komt. En ik wens de boeren, politici en iedereen die wel invloed heeft op het grotere geheel veel wijsheid en de mogelijkheid om elkaar te begrijpen, door goed naar elkaar te luisteren.

De rest van ons wens ik vooral ons privé leven niet te erg te laten beïnvloeden door waar wij geen invloed op hebben en ons te richten op waar we wel invloed op hebben. Onze liefde en de manier waarop we omgaan met onze dierbaren.

Ik wens ons allen, zoveel als mogelijk is, geluk en gezondheid voor 2023  en wanneer het zover is… gelukkig nieuwjaar.