Ik zag een programma over maaltijdbezorgers, pakketpunthouders en een Über taxichauffeur. Allemaal mensen die als ZZPer ‘moeten’ werken, enorm investeren en heel slecht verdienen. Ik hoorde de pakket-jongen (en zijn moeder met wie hij het samen doet) zeggen €1,25 per uur. De taxichauffeur die 6 à 7 diensten voorbij ziet komen en die niet ‘krijgt’. En dit alles omdat mensen voor haast geen geld pakjes uit China laten komen, te lui zijn om eten op te halen of van alles meerdere bestellen omdat ze ‘de rest toch gratis kunnen terug sturen’. En een maaltijdbezorger die de hele ochtend, soms voor niets, rondrijdt om maar een maaltijd te mogen bezorgen. Waarom doen mensen dit?

Ik heb bij de kringloop een oud boek gevonden over hoe de wereld is geworden tot wat hij is in relatie tot de economie, uit het jaar 2000. De auteur beschrijft in dat boek al het gevaar dat de multinationals het voor het zeggen krijgen in plaats van regeringsleiders en hoe slecht dat voor de mensen zal zijn. Koot en De Bie schreven daar zelfs al in 1977 over. Het slechte van de consumptiemaatschappij.

Wij zijn niet zo. Wij willen niet ‘steeds meer, meer, meer’, maar veel mensen helaas wel. Meer geld, meer spullen. Floortje (Dessing) is op reis met fotograaf Jasper voor het programma ‘Floortje gaat mee’. Hij was bij een dame in India die een opvang heeft voor inmiddels 3000 koeien. Allemaal gewond of de straat op gestuurd nadat ze geen melk meer gaven.

Ze zei dat onze kalfjes niet leren ‘praten’ omdat ze direct na de geboorte van hun moeder worden gescheiden. Ze noemde dat een traumatische ervaring voor de koe en het kalfje. Omdat wij zo nodig melk en melkproducten moeten hebben. Ik zou het niet nemen als het er niet was, wel hypocriet, denk ik. Ik eet en drink niet veel melkproducten, relatief, maar toch nog veel. Deze dame en haar 100 vrijwilligers (ze krijgen een kleine vergoeding en ze noemen haar ‘onze moeder’) hebben niks voor zichzelf. Wat zou de wereld er anders uitzien als mensen de helft namen van wat ze nu nemen.

Ik koop als het kan tweedehands kleding en de broeken en schoenen die ik wel nieuw koop draag ik tot ze echt versleten zijn.

Tot zover uit mijn dagboek.

Natuurlijk beslist ieder voor zich zelf wat hij/zij/hen wel of niet doet, wel of niet koopt. Ik hoop alleen dat dit bewust gebeurt en niet alleen omdat het gewoon gemakkelijk is.