Via mijn autoradio hoor ik dames praten over het feit dat niet alleen Nederlandse vrouwen maar ook Nederlandse mannen in Europa het hoogst scoren op parttime werken. Het programma gaat over de Nederlandse economie. Het is niet de eerste keer dat ik hoor over dit parttime werken in Nederland en dat dat beschouwd wordt als een negatief gegeven.
Ik vraag me altijd af of de mensen die hier zo over spreken zelf kinderen hebben. Als ze kinderen hebben dan kunnen ze weten hoe complex en belangrijk het opvoeden, het grootbrengen van kinderen is. Dan kunnen ze weten hoe belangrijk het ‘goed voorleven’ van je kind is en dat je dat alleen kunt als je met je kinderen tijd doorbrengt.
In die zin vind ik het heel raar dat ‘kinderen grootbrengen’ niet geldelijk wordt beloond. Ten slotte brengen wij ouders de kinderen ook groot om ze later goed te kunnen laten functioneren in de maatschappij, waarvan wij allen afhankelijk zijn. Of het kind later een goede winkelmedewerker wordt of een goed politicus dat maakt niets uit. Als de politicus aan het einde van de werkdag zijn boodschappen wil (laten) doen, dan is daar een winkelmedewerker voor nodig om dat voor elkaar te krijgen.
Ik hoor dat vrouwen gemiddeld 27 uur per week werken en mannen gemiddeld 37 uur per week. Ik zou zeggen: ‘Doe ieder maximaal 24 uur per week.’ Samen maximaal 6 dagen dan heb je ook nog tijd om regelmatig samen door te brengen. Dat kan je relatie ten goede komen.
Dus wat mij betreft, ouders die ervoor kiezen om minder te gaan werken omdat je kinderen hebt gekregen: chapeau. U heeft de beste keuze gemaakt die er is.
Er zijn landen (in Scandinavië) waar ouders veel meer, en langer, betaald ouderschapsverlof krijgen dan hier in Nederland. Dat is ook een optie, of eigenlijk is dat hetzelfde als wat de ouders die hier parttime werken doen. Alleen betalen zij het zelf. Dus nogmaals: chapeau!