Stel je voor dat we het voor elkaar krijgen om een oudercursus voor aanstaande ouders net zo gewoon te maken als het werk van de verloskundige en het consultatiebureau. Als onderdeel van het zorgpakket voor ouders zit het in het basispakket en iedereen doet aan de cursus mee.

Laten we zeggen dat na verloop van tijd de impact van de ondersteuning van aanstaande ouders rond ‘de geboorte van hun gezin’ duidelijk wordt en zijn vruchten gaat afwerpen. Hoe zou dat er dan uitzien?

Ouders zouden beter voorbereid zijn op de komst van de baby waar meer dan ooit samen naar is uitgekeken. Pappa’s en mamma’s hebben samen gecommuniceerd over hun veranderende leven. Hoe de verdeling zal zijn van werk- en zorgtaken is duidelijk, want die hebben ze tijdens de cursus met elkaar en de andere ouders bedacht en besproken. Ook hebben ze gesproken en nagedacht over de tijd die ze aan hobby’s en uitgaan willen en kunnen besteden. De rust die er is rond de geboorte van de baby, is een prettig begin van deze nieuwe fase in hun leven.

Door de contacten die ze hebben met de Prille-ouder coach die hen begeleidt en de ouders met wie ze de cursus hebben doorlopen is er, naast hun netwerk van familie en vrienden, al een grotere ‘village’ ontstaan die ze kan bijstaan en die ze om hulp durven te vragen. Ze weten beter hoe te handelen met alle grote en kleine zorgen rond hun ‘kleine’. 

Er zullen scheidingen worden voorkomen. Zeker niet allemaal, maar elke scheiding die kan worden voorkomen zal schelen in kosten voor de gemeenschap en wat echt het allerbelangrijkste is: er zal meer levensgeluk zijn voor meer ouders en kinderen dan nu het geval is. Diep in zijn hart wil elk kind het allerliefst bij zijn beide ouders opgroeien en diep in hun hart willen alle ouders dat ook. Elke ouder wil zijn kind zien opgroeien en hem daar zelf, zo goed als hij kan, bij begeleiden.

En er zullen de bonussen zijn: meer rust in de maatschappij vanwege rust in meer gezinnen, want om het nog maar een keer aan te halen: de maatschappij dat zijn en blijven wij. Het geld dat aan de ‘achterkant’ wordt uitgespaard doordat minder gezinnen hulpverlening nodig hebben. Geld dat dan besteed kan worden aan andere zorg en het zo belangrijke onderwijs. En, wie weet hebben we dan minder huizen nodig. Gezinnen die bij elkaar blijven, wonen ook samen in een huis. Ik ga ervoor dat meer kinderen, net als wij en onze kinderen, bij hun beide ouders mogen opgroeien.