Na een lange tijd krijg ik het boek ‘Na dit leven’ van Eben Alexander weer in handen. Ik lees het weer snel uit, misschien wel voor de zesde keer inmiddels. Dr. Alexander heeft het boek ‘Proof of Heaven’ genoemd. Nadat hij, tijdens een week dat hij in coma lag, in de Hemelen is geweest staat het voor hem vast dat dat de plaats is waar we ‘Na dit leven’ heengaan.

Tijdens zijn verblijf daar is hem verteld, dat er van ons wordt gehouden. Dat er oneindig veel meer liefde op de wereld is dan kwaad. En dat wij niets te vrezen hebben. Uit de verhalen die ik lees over mensen die een bijna dood ervaring hebben gehad, zoals Dr. Alexander, blijkt altijd dat zij geen angst meer hebben voor de dood.

Ik geloof niet dat ik angst heb voor de dood, hoewel ik niet zo’n ervaring heb gehad. Vier van mijn broers en zussen zijn overleden. Dat heeft mij ervan overtuigd dat we moeten komen wanneer het onze tijd daarvoor is. En mijn geloof in God en de Hemel, dat er al was voordat ik het boekje las, maakt dat gemakkelijker om te accepteren.

Ik heb het gevoel dat ik op deze aarde nog niet klaar ben. Ik moet er alles aan doen om ervoor te zorgen dat er hulp komt, mentale ondersteuning, voor aanstaande ouders en daarmee voor hun nu nog ongeboren kinderen. En zover is het nog niet.

Voor het eerst valt mij in het boek het volgende stukje tekst op: ‘…dat er in ieder van ons een verborgen deel is dat elk stukje van ons aardse bestaan opslaat en dat dit proces al in het allereerste begin een aanvang neemt. …op een precognitief, preverbaal niveau…’.

En dan begrijp ik het weer. Dan begrijp ik waardoor ik zo gedreven ben om mensen te overtuigen van het feit dat aanstaande ouders mentale hulp nodig hebben bij de geboorte van hun gezin. Baby’s krijgen alle problemen en moeilijkheden mee wanneer hun ouders uit elkaar gaan terwijl ze zelf nog heel jong zijn. En dat dragen ze hun hele leven met zich mee. Daarom hoop ik dat er een tijd komt dat deze mentale hulp net zo gewoon wordt als de fysieke hulp die er al is bij de geboorte van een baby.

En ik hoop dat mensen ooit zullen weten dat ze worden bemind en gekoesterd, innig en voor altijd. Dat ze durven te geloven dat dokter Alexander deze boodschap mee kreeg van zijn reis naar de Hemel.