Als ik, vroeger, mijn baby’s reed in de kinderwagen, dacht ik vaak: “Wat is het toch jammer dat je je daar later helemaal niets meer van herinnert,” want hoe heerlijk ligt zo’n baby’tje daar in zijn wagen. Dekentjes en een kap over je heen als het koud en nat is en een parasolletje of zoals tegenwoordig een gordijntje voor de kap om je te beschermen tegen teveel zon.
Je eerste herinneringen zul je ongeveer hebben als je een kleuter bent geworden of misschien nog iets jonger. Voor de meesten van ons zal het ook een prettige, zorgeloze tijd zijn. Je ouders zullen misschien zorgen hebben maar die zoveel als mogelijk is bij hun jonge kinderen vandaan houden.
Dan worden we tieners en gaan we ons tegen onze ouders en de gevestigde orde afzetten. Omdat dat in ons zit en ‘erbij hoort’. We worden ons bewuster van wat er om ons heen gebeurt en als we verstandige ouders hebben weten we inmiddels ook wat af van ‘verantwoordelijkheid nemen’. Hoe je leven is hangt erg af van de relatie die er is met de mensen om je heen. Je bent nog steeds jong en grotendeels afhankelijk van je familie. Begrijpen zij dat je je van hen losmaakt, ruimte nodig hebt voor jezelf en vooral veel moet slapen om deze periode goed door te komen dan heb je geluk en is het aan jou om te laten zien dat je daar goed mee weet om te gaan. Zelf kunnen ze dan weten hoe heerlijk en vooral zorgeloos die tijd nog was ten opzichte van hun eigen leven waarin ze alle zeilen moeten bijzetten om alle ballen in de lucht te houden.
Wat zij dan nog vaak niet weten is hoe gelukkig die tijd ook is omdat ze hun kinderen nog ‘bij zich’ hebben. Als ze het wel weten zullen ze er ook van kunnen genieten. Ook van de momenten dat er strubbelingen of misschien zelfs botsingen zijn want die zijn er ‘omdat je om elkaar geeft, omdat je van elkaar houdt’.
Je hebt je familie en je hebt je gezin. Er is drukte, soms stress. Er zijn leuke en minder leuke momenten. Maar geniet, in welke levensfase je ook zit. Als je dat kunt is het leven zoveel leuker.
Daarom, genieten, nu.