Ik vertelde laatst aan mijn kleinzoontje een verhaal, waar mijn familie en ik al jaren glimlachend aan denken. Het ging over mijn moeder en hoe, meer dan enig ander die ik ooit heb gekend, zij volkomen eigen en autonoom was. Een ander zou misschien zelfs zeggen ‘a- of anti-sociaal’.

Mijn moeder kwam niet veel buiten. Ze bezocht nauwelijks haar kinderen en kwam de kleinkinderen met een bezoek vereren op hun eerste verjaardag. Het had alles te maken met het feit dat van haar 12 kinderen er elke dag wel enkele haar kwamen bezoeken, en later ook de opgroeiende kleinkinderen. Zij wilde daar terecht altijd voor thuis zijn, want geen van ons vond het prettig als mammie/oma er niet was.

Op een dag zag een buurvrouw haar kans schoon om haar voor een kopje koffie uit te nodigen, toen zij op het balkon haar was ophing. Mijn moeders reactie: ‘Ik heb zelf wel koffie,’ En dat was dat. Mijn kleinzoontje vond het heel grappig, hij moest er heel erg om lachen.

Ik zette op Instagram vandaag een foto van de verjaardag van onze schoonzoon. In de kamer zie je de jarige met om hem heen de rest van zijn verjaardagsbezoek. In de keuken, met de rug naar hen toe, zie je mij aan de tafel het magazine lezen dat mijn dochter voor hem heeft gemaakt. Haar ‘droge’ commentaar een paar dagen later op onze familie app was: ‘Altijd leuk als je moeder op bezoek komt,’. Iedere keer als die zin in mijn hoofd opkomt, trekt mijn mond vanzelf in een glimlach.

Voor mij betekent het dat, net als vroeger thuis, wij in ons gezin altijd onszelf kunnen zijn. Wij komen niet bij elkaar op bezoek, we komen bij elkaar thuis en dat vind ik een heel groot goed. Mijn kinderen vonden het altijd heerlijk om bij oma Janssen te mogen doen wat zij wilden. Lezen, televisie kijken, eindeloos kletsen met de aanwezige ooms, tantes, neefjes of nichtjes en als je even alleen in de aangrenzende slaapkamer van oma en opa op bed wou zitten niksen, dan was dat ook goed.

Mijn dochter vroeg mij laatst wat ik van thuis had meegenomen dat ik net zo wilde, en ik antwoordde: ‘Onvoorwaardelijke liefde,’. Daar hoort dit bij; te mogen zijn wie je bent.