Ze stuurt me een link naar een Podcast: ‘Kijk, dit is een podcast die jij interessant vindt,’ en dat klopt. Kinderen vertellen over gevolgen van het feit dat ‘papa en mama zijn gescheiden’.

Ik beluister twee afleveringen en hoor in de introductie dat de dame van de podcast zelf 30 jaar geleden is geconfronteerd met de scheiding van haar ouders. In de eerste aflevering die ik beluister vraagt ze de kinderen de voordelen te benoemen van de scheiding. Verschillende kinderen antwoorden: ‘Als iets niet mag van de één dan vraag ik het de ander,’ en één jongen zegt: ‘Als ik iets gevraagd heb en mijn vader heeft bijvoorbeeld gezegd: dat mag als het ook van je moeder mag, dan vraag ik mijn moeder niet, dan doe ik het gewoon.’ Bij iemand logeren bijvoorbeeld.

Ze vinden het allemaal prettig om in twee huizen te wonen. Eén jongen benoemt dat zijn stiefzusjes regelmatig veel lawaai maken met zingen en dansen en dat hij dan gewoon naar zijn moeder gaat. Hij mag daar blijkbaar zelf over beslissen. Deze had ik eigenlijk niet verwacht omdat ik dacht dat ze het ‘gedoe’ zouden vinden om steeds van huis te wisselen, maar daar rept geen van de kinderen over. Ook extra feestjes vieren benoemen ze allemaal als prettig en soms ook noemen ze de extra cadeaus.  

In de tweede podcast die ik beluister praten ze over de stiefbroers en -zussen en de halfbroers en -zussen. Eén jongen heeft een stiefbroer en een stiefzus en dat gaf gemengde gevoelens bij hem terwijl hij het wel leuk vond, voormalig enig kind zijnde. Maar ze wilden beiden, en zonder de ander, met hem spelen en dat maakte het lastig voor hem. Zoals hij sprak over ‘die kinderen’ deed mij vermoeden dat de situatie niet een blijvende was en dat bleek even later ook. De relatie tussen zijn vader en stiefmoeder had geen stand gehouden waardoor zij ook eigenlijk nu ex-stiefbroer en ex-stiefzus waren geworden. Gelukkig zitten hij en zijn stiefzus bij elkaar op school en zien ze elkaar tot hun beider tevredenheid nog elke dag. Hij had met zijn stiefmoeder een goede relatie: ‘Ze was lief, ook een echte moeder voor mij,’. Zij en haar kinderen waren, op het moment van scheiding, heel belangrijk voor hem.

Een andere jongen, die de vechtscheiding van zijn ouders meer dan zat was, kan gelukkig bij zijn veel oudere halfzus (uit een eerdere relatie van hun vader) terecht met problemen die hij thuis niet kwijt kan. Ook dit is dus een tweede scheiding geweest.

Op het laatst vraagt de podcast dame of ze denken dat ze later zelf zouden scheiden en allemaal zeggen ze dat ze hopen van niet. Eén meisje zegt dat ze het niet weet en heel goed begrijpt dat het gebeurt. Ze gelooft eigenlijk niet dat het mogelijk is om ‘een leven lang’ bij dezelfde partner te blijven.

Op haar vraag of ze liever hadden gehad dat hun ouders bij elkaar hadden kunnen blijven antwoorden ze allemaal positief. Een paar kinderen voegen er nog aan toe ‘dat het nu ook goed is’.

Dit doen ze uit loyaliteit, denk ik…naar hun ouders.