Het was een enorme sprong in het diepe. Ik werd al jaren gedreven door de vraag: wat kan ik doen om ervoor te zorgen dat meer kinderen hun kerngezin kunnen behouden? ‘Alleen op mijn zolderkamertje,’ zoals één van de docenten het in één van de lessen noemde, was ik daar al jaren mee aan het werk.
Toen kwam de mogelijkheid om Healthy Ageing Professional (HAP) te gaan doen en nam ik dus die sprong. Zonder verwachting, open-minded. Ik had wel verwacht dat het moeilijk zou zijn maar wat dat ‘moeilijk’ zou inhouden, dat wist ik niet.
Ik nam de moeilijke theorie, de voor mij ‘vreemde taal’ en de methodologie, zo goed als ik kon tot me. Ik printte, verzamelde en bestudeerde alles wat ik dacht dat belangrijk was en ik vond een opdrachtgever bij wie ik mijn innovatie kon ontwikkelen.
Met de theoretische kant was ik voorzichtig begonnen en dat ging me moeilijk af. Maar moeilijk heeft mij nog nooit ergens van weerhouden. Ik kan hard werken en ik ga ervoor…altijd.
En toen vond ik de websites van de cursussen OuderTeam.nu en PinkCloud. Ouderschapscursussen gericht op het versterken van de relaties van aanstaande ouders. OuderTeam.nu is onderzocht en ontwikkeld door mevrouw Gravesteijn, lector Ouderschap en Ouderbegeleiding aan Hogeschool Leiden. PinkCloud is in samenwerking met experts, praktijkprofessionals en jonge ouders door de Universiteit van Amsterdam ontwikkeld. En ik realiseerde mij, het is er al. Terwijl ik alleen bezig was op mijn zolderkamertje waren er mensen die het ook onderzochten en ontwikkelden, mijn innovatie waarvoor ik aan de opleiding begonnen ben.
Mijn hart maakte een sprongetje, want het klopt dus. Waar ik me ongerust over maak, al jaren. Teveel kinderen die de dupe worden van de scheiding van hun ouders. Dat daar meer aan moet gebeuren en liefst aan de voorkant, voordat de baby geboren wordt. Dat het kan helpen de relatie van de aanstaande ouders te ondersteunen, zodat zij beter voorbereid, bewuster aan het avontuur van het worden van een gezin kunnen beginnen. Dat zij grotere kans maken op Healthy Ageing from the start. Mijn onderwerp is hiermee gevalideerd.
En nu? Ik ben dankbaar voor het afgelopen half jaar. Voor de mensen die ik heb leren kennen, mee mocht optrekken en die ik bewonder om wie zij zijn en wat zij kunnen. Ik ben blij met het kijkje dat ik mocht hebben in de wereld van de wetenschap, en met de wetenschap, het inzicht, dat dat niet mijn wereld is.
Ik stop…met de opleiding, maar mijn zoektocht gaat verder. Want wat is het rendement van de cursussen. Is het structureel opgezet of als (aflopend) project? Zijn er resultaten van bekend? Zijn de ouders die aan de cursussen hebben deelgenomen bij elkaar gebleven? Hebben hun kinderen bij hen een goed en veilig thuis en ervaren zij daar ‘positieve gezondheid’? Zijn de oudercursussen de nu nog ontbrekende schakel in de zorgketen rond de ‘geboorte’ van een gezin? En als dat zo is, hoe gaan we er dan voor zorgen dat ze in het zorgpakket voor gezinnen worden opgenomen?
Pas als ik de antwoorden heb op deze vragen is mijn zoektocht afgelopen. En ondertussen blijf ik opkomen voor de kinderen. Ik blijf ‘De Prille-ouder coach’ en ik blijf mijn blogs schrijven en verspreiden.
Voor mij is de opleiding klaar. Wat er al is kan ik niet meer onderzoeken. Maar iets maken, ontwikkelen, weten is niet genoeg. Het gaat erom wat ermee wordt gedaan.